โดย SiTh LoRd PaCk
เผยแพร่ : 
68 viewsบ่ายๆวันอาทิตย์ แนะนำหนังสือที่น่าอ่านครับ
เล่มนี้ชื่อว่า How to Avoid a Climate Disaster - โลกต้องไม่ร้อนไปกว่านี้
เขียนโดย บิล เกตส์
มันตา คลังบุญครอง แปล
.
สั่งออนไลน์ได้ที่ https://bit.ly/3CRGuwa
“โลกต้องไม่ร้อนไปกว่านี้” หนังสือความคิดของบิล เกตส์ กับทางแก้วิกฤตโลกร้อน โดยสำนักพิมพ์ Sophia
.
ประชากรโลกจะเพิ่มขึ้นแตะหนึ่งหมื่นล้านคนเมื่อสิ้นศตวรรษนี้ และส่วนใหญ่จะเพิ่มในเมืองที่มีการปล่อยคาร์บอนอย่างหนัก พื้นที่เมืองเติบโตรวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ ภายในปี 2060 จำนวนอาคารบ้านเรือนในโลกจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ราวกับเรากำลังสร้างเมืองใหม่ขนาดเท่านิวยอร์กซิตี้ทุกเดือน ต่อเนื่องเป็นเวลา 40 ปี ซึ่งเป็นผลมาจากการเติบโตของประเทศกำลังพัฒนาอย่างจีน อินเดีย และไนจีเรีย
.
นอกจากภารกิจศูนย์คาร์บอนแล้ว บิล เกตส์ ยังเสนอว่าต้องดำเนินควบคู่กันคือนโยบายปรับตัวสู่โลกที่อุ่นขึ้น โดยเมืองใหญ่ต้องเปลี่ยนวิถีการเติบโต พื้นที่เมืองคือบ้านของประชากรครึ่งหนึ่งของโลก ซึ่งประชากรส่วนนี้จะมีจำนวนมากขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า และเป็นปัจจัยสำคัญหนึ่งในสามของเศรษฐกิจโลก เมื่อประชากรขยายตัว เมืองใหญ่ที่เติบโตรวดเร็วจะเริ่มสร้างอาคารบ้านเรือนทับบนที่ราบน้ำท่วมถึง ในพื้นที่ป่า และพื้นที่ชุ่มน้ำ ซึ่งพื้นที่เหล่านี้ช่วยดูดซับน้ำหลากจากพายุหรือช่วยเก็บกักน้ำให้เราในยามแล้ง
.
ทุกเมืองจะได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสภาพภูมิอากาศ แต่เมืองตามชายฝั่งจะโดนหนักกว่าที่อื่น ผู้คนหลายร้อยล้านคนอาจจะต้องสละบ้านเรือนเมื่อระดับน้ำทะเลขึ้นสูงหรือน้ำท่วมเพราะพายุทวีความรุนแรง เมื่อไปถึงกลางทศวรรษนี้ ความเสียหายในเมืองชายฝั่งจากการวิกฤตนี้อาจมีมูลค่าสูงกว่าหนึ่งล้านล้านดอลลาร์ต่อปี
.
มันจะทับถมความสาหัสให้เรานอกเหนือจากวิกฤตความยากจน คนไร้บ้าน ปัญหาด้านสาธารณสุข และการศึกษา ที่ทุกเมืองต้องแก้ไขกันหืดขึ้นคออยู่แล้ว
.
แล้วเมืองที่ปกป้องพลเมืองจากวิกฤตนี้ได้มีหน้าตาเป็นอย่างไร ก่อนอื่น นักวางผังเมืองต้องมีข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับความเสี่ยงที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางสภาพภูมิอากาศ และการคาดการณ์จากโมเดลคอมพิวเตอร์ว่าผลกระทบที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเป็นอย่างไร (ทุกวันนี้ ผู้นำของบ้านเมืองจำนวนมากในประเทศกำลังพัฒนาไม่มีแม้แต่แผนที่ง่ายๆ ที่จะบอกได้ว่าส่วนไหนของเมืองเสี่ยงจะเกิดน้ำท่วม)
.
เมื่อมีข้อมูลล่าสุดแล้วนักวางผังเมืองจะตัดสินใจได้ดีขึ้นว่าจะจัดเขตอยู่อาศัยและเขตอุตสาหกรรมอย่างไร จะสร้างหรือขยายกำแพงกั้นน้ำอย่างไร จะปกป้องพลเมืองจากพายุที่นับวันจะยิ่งรุนแรงขึ้นได้อย่างไร จะติดตั้งระบบระบายน้ำอย่างไร และจะยกท่าเทียบเรือให้พ้นระดับน้ำที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ได้อย่างไร
.
"ตัวอย่างคือ ถ้าคุณกำลังจะสร้างสะพานข้ามแม่น้ำในเมือง คุณควรจะสร้างให้มันสูง 12 หรือ 18 ฟุตดีล่ะ แน่นอนแบบที่สูงกว่าย่อมแพงกว่าเมื่อพิจารณาในระยะสั้น แต่ถ้าคุณรู้ว่ามีโอกาสสูงที่จะเกิดน้ำท่วมใหญ่ในอีกสิบปีข้างหน้า สะพานสูงกว่าคือทางเลือกที่ฉลาดกว่าแน่นนอน คุณน่าจะอยากสร้างสะพานแพงๆ แค่หนเดียวมากกว่าสร้างแบบถูกๆ สองครั้งใช่ไหมครับ"
.
ประชากรโลกจะเพิ่มขึ้นแตะหนึ่งหมื่นล้านคนเมื่อสิ้นศตวรรษนี้ และส่วนใหญ่จะเพิ่มในเมืองที่มีการปล่อยคาร์บอนอย่างหนัก พื้นที่เมืองเติบโตรวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ ภายในปี 2060 จำนวนอาคารบ้านเรือนในโลกจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ราวกับเรากำลังสร้างเมืองใหม่ขนาดเท่านิวยอร์กซิตี้ทุกเดือน ต่อเนื่องเป็นเวลา 40 ปี ซึ่งเป็นผลมาจากการเติบโตของประเทศกำลังพัฒนาอย่างจีน อินเดีย และไนจีเรีย
.
นอกจากภารกิจศูนย์คาร์บอนแล้ว บิล เกตส์ ยังเสนอว่าต้องดำเนินควบคู่กันคือนโยบายปรับตัวสู่โลกที่อุ่นขึ้น โดยเมืองใหญ่ต้องเปลี่ยนวิถีการเติบโต พื้นที่เมืองคือบ้านของประชากรครึ่งหนึ่งของโลก ซึ่งประชากรส่วนนี้จะมีจำนวนมากขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า และเป็นปัจจัยสำคัญหนึ่งในสามของเศรษฐกิจโลก เมื่อประชากรขยายตัว เมืองใหญ่ที่เติบโตรวดเร็วจะเริ่มสร้างอาคารบ้านเรือนทับบนที่ราบน้ำท่วมถึง ในพื้นที่ป่า และพื้นที่ชุ่มน้ำ ซึ่งพื้นที่เหล่านี้ช่วยดูดซับน้ำหลากจากพายุหรือช่วยเก็บกักน้ำให้เราในยามแล้ง
.
ทุกเมืองจะได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทางสภาพภูมิอากาศ แต่เมืองตามชายฝั่งจะโดนหนักกว่าที่อื่น ผู้คนหลายร้อยล้านคนอาจจะต้องสละบ้านเรือนเมื่อระดับน้ำทะเลขึ้นสูงหรือน้ำท่วมเพราะพายุทวีความรุนแรง เมื่อไปถึงกลางทศวรรษนี้ ความเสียหายในเมืองชายฝั่งจากการวิกฤตนี้อาจมีมูลค่าสูงกว่าหนึ่งล้านล้านดอลลาร์ต่อปี
.
มันจะทับถมความสาหัสให้เรานอกเหนือจากวิกฤตความยากจน คนไร้บ้าน ปัญหาด้านสาธารณสุข และการศึกษา ที่ทุกเมืองต้องแก้ไขกันหืดขึ้นคออยู่แล้ว
.
แล้วเมืองที่ปกป้องพลเมืองจากวิกฤตนี้ได้มีหน้าตาเป็นอย่างไร ก่อนอื่น นักวางผังเมืองต้องมีข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับความเสี่ยงที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางสภาพภูมิอากาศ และการคาดการณ์จากโมเดลคอมพิวเตอร์ว่าผลกระทบที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเป็นอย่างไร (ทุกวันนี้ ผู้นำของบ้านเมืองจำนวนมากในประเทศกำลังพัฒนาไม่มีแม้แต่แผนที่ง่ายๆ ที่จะบอกได้ว่าส่วนไหนของเมืองเสี่ยงจะเกิดน้ำท่วม)
.
เมื่อมีข้อมูลล่าสุดแล้วนักวางผังเมืองจะตัดสินใจได้ดีขึ้นว่าจะจัดเขตอยู่อาศัยและเขตอุตสาหกรรมอย่างไร จะสร้างหรือขยายกำแพงกั้นน้ำอย่างไร จะปกป้องพลเมืองจากพายุที่นับวันจะยิ่งรุนแรงขึ้นได้อย่างไร จะติดตั้งระบบระบายน้ำอย่างไร และจะยกท่าเทียบเรือให้พ้นระดับน้ำที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ได้อย่างไร
.
"ตัวอย่างคือ ถ้าคุณกำลังจะสร้างสะพานข้ามแม่น้ำในเมือง คุณควรจะสร้างให้มันสูง 12 หรือ 18 ฟุตดีล่ะ แน่นอนแบบที่สูงกว่าย่อมแพงกว่าเมื่อพิจารณาในระยะสั้น แต่ถ้าคุณรู้ว่ามีโอกาสสูงที่จะเกิดน้ำท่วมใหญ่ในอีกสิบปีข้างหน้า สะพานสูงกว่าคือทางเลือกที่ฉลาดกว่าแน่นนอน คุณน่าจะอยากสร้างสะพานแพงๆ แค่หนเดียวมากกว่าสร้างแบบถูกๆ สองครั้งใช่ไหมครับ"
