ตลาดอสังหาฯจีนขยายตัวอย่างร้อนแรงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ส่วนหนึ่งจากการก่อหนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยสัดส่วนหนี้สินรวม (total liabilities) ของภาคอสังหาฯ จีน เพิ่มขึ้นจาก 12.5 ล้านล้านหยวน ในปี 2552 เป็น 85.7 ล้านล้านหยวน ในปี 2563 ทำให้ทางการจีนต้องออกมาตรการเพื่อควบคุมการก่อหนี้ และลดความร้อนแรงของราคาอสังหาฯ ผ่านการดำเนินนโยบาย “สามเส้นแดง” หรือ “Three Red Lines” และมาตรการจำกัดการปล่อยสินเชื่อภาคอสังหาฯ นโยบายของภาครัฐที่เข้มงวดขึ้น ยังเป็นแรงกดดันให้ผู้ประกอบการอสังหาฯ ต้องปรับโครงสร้างหนี้เดิมเพื่อให้เข้าเกณฑ์ของภาครัฐ ผ่านการเร่งขายที่ดินในราคาต่ำกว่าตลาด หรือหยุดการดำเนินโครงการอสังหาฯ บางโครงการเพื่อรักษาสภาพคล่อง ส่งผลให้ยอดขายและรายได้ของบริษัทลดลง ทั้งวิกฤติโควิด-19 กดดันการขยายตัวของยอดขายทำให้ฐานะทางการเงินอ่อนแอลง และบริษัทที่ได้รับผลกระทบรุนแรงจากวิกฤตินี้คือ Evergrande มีความเกี่ยวเนื่องกับหลายธุรกิจ ทำให้ตลาดเกิดความกังวลต่อผลกระทบที่อาจลุกลามรุนแรงได้ คาดตลาดอสังหาฯ จีนที่มีแนวโน้มหดตัว ส่งผลให้เศรษฐกิจจีนอาจขยายตัวชะลอลงในระยะสั้น เชื่อรัฐบาลจีนมีแนวโน้มเข้าช่วยเหลือระบบเศรษฐกิจในภาคส่วนอื่นไม่ให้เกิดผลกระทบเป็นวงกว้าง เพื่อช่วยลดผลกระทบที่จะเกิดขึ้นต่อผู้ซื้อบ้านและหลีกเลี่ยง “ความเสี่ยงเชิงระบบ” ในตลาดการเงิน พร้อมปรับคาดการณ์การเติบโตของเศรษฐกิจจีน 64 เหลือ 8.0% และในปี 65 ลดลงมาอยู่ที่ราว 5.3-5.5%

ก่อนหน้านี้ หลายคนพูดคำว่า "อิสรภาพทางการเงิน" คือ มีอิสระทางการเงิน จะหยุดทำงานเมื่อไหร่ก็ได้ ... แต่ความคิดนี้อาจจะเปลี่ยนไป วันนี้มีคำเทรนดี้อีกคำ คือ "อิสรภาพจากสถานที่ทำงาน" คือ มีอิสระในการเลือกสถานที่ทำงาน จะทำงานที่ไหนก็ได้ เราเรียกกันว่า WORKATION

"หุ้นทุกตัวที่ผมมีอยู่ในพอร์ต มีไว้เพื่อขาย" นี้คือคำพูดของสุดยอดผู้จัดการกองทุนในตำนานอย่าง จอห์น เนฟ โดยแสดงให้เห้นว่าหุ้นทุกตัวมีไว้เพื่อขาย ไม่ได้มีไว้เพื่อถือ เขาพร้อมที่จะประเมินมูลค่าหุ้นทุกตัวอย่างตรงไปตรงมาและไม่ปล่อยให้ "ความรัก" เข้ามามีผลต่อความคิดอ่านของเขา หากหุ้นตัวไหนดี และมันต่ำกว่ามูลค่า เขาก็ยินดีถือมันเป็นปีๆ แต่ถ้าตัวไหนที่พุ่งแรงจนเกินกว่ามูลค่า เขาก็พร้อมที่จะขายมันออกไปโดยไม่ลังเล

เคยสงสัยไหมว่า "หุ้นตัวเดียวกัน คนนึงกำไรบาน ส่วนอีกคนขาดทุนเละ ..." ความแตกต่างอยู่ตรงไหน ? …ความแตกต่างคือ จุดที่เข้า กล่าวคือ คนกำไรเยอะ เข้าต้นรอบ คนขาดทุนเละ คือ เข้าปลายรอบ เข้าทีหลัง เลยต้องจ่ายรอบวง คนอื่นขายทำกำไรไปแล้ว แล้วแบบนี้อะไรคือ ต้นรอบ อะไรคือปลายรอบ มีจุดสังเกตไหม ? เข้าต้นรอบ คือ ไม่มีคนสนใจ มีแต่ข่าวร้าย วอลุ่มหุ้นน้อยมาก มีแต่คนกลัว หุ้นไม่ค่อยถูกพูดถึง แต่ถ้าซื้อจังหวะนี้ "รวย" เข้าปลายรอบ เข้าทีหลัง คือ เข้าตอนข่าวดี ราคาหุ้นพุ่งไปไกลแล้ว เราพึ่งมาเห็น พึ่งมารู้ ใครๆก็เชียร์ วอลุ่มเทรดเยอะมาก ซื้อแล้วสบายใจแต่รู้หรือไม่ว่าซื้อจังหวะนี้ "เละ" นี้แหละ ... หุ้นตัวเดียวกัน ทำให้อีกคนกำไรมหาศาล อีกคนก็ขาดทุนหนักเหมือนกัน จุดแตกต่างคือ "จุดที่เราเข้าหุ้น" ถ้าอยากกำไร ต้องกล้าซื้อในขณะที่คนอื่นกลัว

ในตลาดหุ้น จะมีคนอยู่ประเภทหนึ่ง ที่มองโลกแทบทุกอย่างในแง่ร้าย SET 1600 ก็ว่าเดี๋ยวเหอะ ได้ลงไป 1400 พอ SET ลงไป 1400 ก็ว่าเด๋วลงไป 1200 พอ SET ลงไป 1200 ก็ว่าเจอกันที่ 1000 เดียว พอ SET ลงไป ต่ำพันจริงๆ ก็บอกเจอกันที่ แปดร้อย พ่อว่าจะหวดไม่ยั้ง สุดท้ายเมื่อวิกฤตผ่านไป แต่เขาแทบไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย

ออกแบบพอร์ตยังไง ให้แม้พลาดก็กลับมาเล่นได้ต่อ "ถ้าอยากชนะในเกมหุ้น คุณต้องออกแบบให้ไม่ว่าจะพลาดกี่ครั้งก็ต้องกลับมาเล่นต่อได้" เดี๋ยวนะ ...ครั้งแรกที่ฟัง ผมนึกถึง "นี่มันแปลว่า คุณต้องรวยไม่จำกัดน่ะซิ ถึงจะสามารถเจ๊งหุ้น หรือพลาดกี่ครั้งก็ได้ ใช่ไหม ?" ...ผิด ยกตัวอย่าง ...สมมุติคุณมี 100 ล้าน แล้วคุณซื้อหุ้นตัวเดียว ...ซื้อตัวเดียวเลย ทั้งหมดของเงินที่มี ...ในกรณีที่ทุกอย่างมันดีแบบที่คิด คุณจะรวยเร็วมาก ...เพราะ คุณกล้าได้ กล้าเสีย

คนรวยมีความคิดเกี่ยวกับเรื่องเงินอย่างไร เกลียดเงิน ? รักเงิน ? มีหลายอาชีพ ? มีรายได้หลายแหล่ง ? คิดใหญ่ ? คิดกว้าง ? หรือคิดอย่างไรกันแน่ มีเป็นแนวความคิด 4 ข้อ ปรับความคิดให้เหมือนคนรวย มีอะไรบ้างไปดูกัน 1. Money Lover แปลตรงตัว คือ "รักเงิน" แต่อาจจะไม่ถูกซะทีเดียว คำว่า "Love" อาจจะแปลได้ว่า "สนใจ" หรือพูดอีกอย่างหนึ่งคือ สนใจในเรื่องเงินๆทองๆ นั้นเอง ถ้าเรามีความสนใจเราก็จะศึกษาหาความรู้มากขึ้น เมื่อเรามีความรู้เราก็จะมีความสุขจากการเงิน เมื่อเราหาเงินได้มากกว่ารายจ่ายก็จะมีอิสรภาพทางการเงิน

ผมเห็นหลายคนเลยนะครับ โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ๆ ที่มีเป้าหมายว่า อยากเลิกทำงานตอนอายุเท่านั้น เท่านี้ บางคนตั้งไว้เร็วมาก อายุ45 ก็อยากเลิกทำงานแล้ว บางคนอยากทำงานถึงแค่ 60 แล้วจะเลิกทำงาน จะเอาเงินเก็บไปหาความสุขของชีวิต เป้าหมายเหล่านี้ไม่ผิดครับ แต่ส่วนใหญ่ มักเกิดกับคนที่อายุยังไม่เยอะ อยู่ในช่วงอายุ 25-35 ที่คิดว่า ถึงตอนนั้นชีวิตเราคงมั่นคงและทำได้อย่างที่ฝันแล้ว แต่พอเวลาผ่านไป อายุเคลื่อนไปที่ 35-38-40-45.... ทุกอย่างเริ่มไม่ง่าย บางคนเพิ่งซื้อบ้านตอนอายุ35 กว่าจะผ่อนหมด อายุเกือบ 60 แล้วคุณคิดว่าจะหยุดทำงานที่อายุ 45-50 ได้หรือครับ? (แต่ถ้าทำได้ก็เยี่ยมมากๆเลย)