เรียกได้ว่าเป็นที่ฮือฮาเลยทีเดียวสำหรับนักร้องนักแสดงหนุ่ม บี้-สุกฤษฎิ์ วิเศษแก้ว ที่แม้จะห่างหายจากผลงานในวงการบันเทิงไปพักใหญ่เพื่อไปมีชีวิตส่วนตัวแบบเรียบง่ายเป็นของตัวเอง แต่ล่าสุดกระแสของบี้ก็เป็นที่พูดถึงอีกครั้งเมื่อมีข่าวว่าช่อง ONE31 ของบริษัท เดอะ วัน เอ็นเตอร์ไพรส์ จำกัด (มหาชน) จะเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ และมีแผนการเสนอขายหุ้นสามัญเพิ่มทุนต่อประชาชนเป็นครั้งแรก (IPO) โดยได้ยื่นเอกสารต่อตลาดหลักทรัพย์ เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม 2564 ที่ผ่านมา

อดีตหุ้น Big Cap. ที่ถูกลืมมากที่สุด คงจะเป็น Banpu อย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องมาจากสถานการณ์ถ่านหินที่ตกต่ำอย่างต่อเนื่อง และทางบริษัทเองก็หันไปลงทุนในธุรกิจใหม่ๆมากขึ้น อาจจะต้องใช้เวลากันอีกสักพักถึงจะเริ่มเห็นผล แต่ด้วยตอนนี้ราคาถ่านหินกลับมาโดดเด่น ดังนั้นเราต้องกลับมามองหุ้น Banpu กันสักหน่อยครับ ว่ามีประเด็นอะไรน่าสนใจบ้าง

เคยมีรุ่นน้องมาถามว่า "ผมสงสัยว่า ทำไมเวลาเล่นหุ้นขำขำมันกำไรดีเลย ...แต่พอผมลงเต็ม จัดหนัก ซวยทุกทีเลย" อันนี้มันเรียก จิตวิทยาการลงทุนเลยแหละ ... ทุกอย่างที่เราทดลอง เล่นขำขำ ...พวกนี้มันคือ "ต้นรอบ" ...ของทุกอย่างที่ราคามันจะขึ้นเยอะ หลักๆ คือ มันต้องถือด้วยคนส่วนน้อย แต่พอเราเริ่มกำไร เราก็ศึกษาจริงจังขึ้น ...คนอื่นเข้ามาสนใจมากขึ้น ...มันก็ถึงเวลาที่เรามั่นใจ พอมั่นใจเรากล้าซื้อเยอะ มันก็ไม่ใช่ต้นรอบแล้ว ...ความเสี่ยงมันเลยเพิ่ม ถ้าจะลองสังเกตดีๆ ว่า "ทุกครั้งที่เรามั่นใจ ..ส่วนใหญ่มันมักจะเป็นจุดที่ไม่ควรซื้อแล้ว" นี้คือเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องตลก ... ..มันคือ จิตวิทยาการลงทุนนี่แหละ

สัปดาห์ก่อนเกิด “ปรากฏการณ์” ทางสังคมที่ “ประหลาด” ซึ่งทำให้เกิดความงงงวยโดยเฉพาะกับคน “รุ่นเก่า” ที่มักจะเป็นผู้สูงอายุ นั่นก็คือ เกิดกระแสในทวิตเตอร์ “#ย้ายประเทศกันเถอะ” เพราะมีคนตั้งกลุ่มในเฟซบุคในชื่อเดียวกัน และหลังจากนั้นภายในเวลาไม่กี่วันก็มีสมาชิกเกือบล้านคนแล้ว คนที่เข้าไปเป็นสมาชิกของกลุ่มนี้ส่วนใหญ่แล้วเป็น “คนรุ่นใหม่” อายุน่าจะประมาณ 24-30 ปี บางส่วนก็ยังเป็นเด็กนักเรียนมัธยมอายุ 15-18 ปี พวกเขาตั้งกลุ่มและเข้าเป็นสมาชิกเพื่อหาข้อมูลและให้ความช่วยเหลือคนที่ต้องการย้ายไปอยู่ประเทศอื่นแบบ “ถาวร” หรือ “ยาวนาน” ด้วยเหตุผลที่ว่า ประเทศไทย “ไม่มีอนาคต” สำหรับ “คนรุ่นใหม่” ที่อายุยังน้อยและต้องการสร้างอนาคตที่ดีให้กับตนเอง

การลงทุนระยะยาวต้องใช้เวลา การวิเคราะห์หุ้นแบบปัจจัยพื้นฐานต้องใช้เวลานานมากกว่าสิ่งที่เราคาดหวังว่ามันจะต้องดีในอนาคต อาจะใช้เวลานาน 2 ปี 5 ปี หรือบางครั้งอาจจะใช้เวลาเป็น 10 ปีเลยก็มีเหมือนกัน ซื้อหุ้นลักษณะนี้ก็ทำให้จิตใจไขว้เขว้ได้เหมือนกัน เพราะซื้อแล้วไม่คืน อาจจะลงด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่พอจะยึดเหนี่ยวจิตใจได้ คือ ความเข้าใจ และเงินปันผล ความเข้าใจ คือ เราเข้าใจว่าธุรกิจที่เราลงทุนทำมาหากินแบบไหน ทำธุรกิจอะไร แล้วเราซื้อมันไปทำไม เงินปันผล คือผลตอบแทนระหว่างทางที่เราถือระยะยาว อาจจะได้รับปีละ 2-3% ถือว่าไม่มาก แต่อย่างน้อยเราก็ยังได้กระแสเงินสดระหว่างที่เราถือไว้บ้าง บางครั้งการซื้อแล้วขึ้นเลย ก็ถือว่าดี แต่ผ่านไป 1 ปี ก็อาจจะลบได้ ก็ไม่จำเป็นต้องเสียใจไปเพราะไม่มีใครคาดเดาราคาหุ้นได้ ดูหุ้นมากเกินไปก็อาจจะส่งผลเสีย ถ้าเขียวเลยเห็นกำไร ก็รีบขายทิ้ง สุดท้ายมันขึ้นต่อก็ขายหมูไป ในขณะเดียวกันถ้าแดงติดลบ ก็จิตตก เครียด ขายตัดขาดทุน พอผ่านไป 2 ปี ปรากฏว่าหุ้นขึ้นไปแล้ว 200% ก็มานั่งเสียดายทีหลัง

วันนี้ SET ลงไป -2.14% ลงแบบหนักแน่น ด้วยวอลุ่มซืัอขายแน่นหนัก 1.27 แสนล้าน หุ้น big cap ถูกเทขายหนัก ทั้งธนาคารใหญ่ 3 ตัว, AOT, CPALL, AOT ฯลฯ ปิดวัน ก็พบว่า "ต่างชาติ" คือผู้ขายสุทธิหุ้นไทยในวันเดียวเกิน 1 หมื่นล้านบาท...แบบไม่มีข้อมูลรายการบิ๊กล็อตใดๆ อันนี้ก็ตามดูกันต่อไป เฉพาะวันนี้ก็ต้องบอกว่าดูไม่ดี ที่ผ่านมาต้นๆระบาดรอบ 3 หุ้นไทยไม่ลง ก็ยังไม่อาจวางใจได้ว่าหุ้นจะแข็งได้ตลอดนะ

มื้อเย็น ผมเพิ่งไปร้านมีชื่อแห่งหนึ่ง โทรสั่งแล้วขับรถไปรับ แค่เลี้ยวเข้าที่จอด ก็เห็นหนึ่งในแม่ครัว ออกมายืนสูบบุหรี่ ตาดูดาว มือเท้าสะเอว ก็พอเดาออกว่า ร้านสงบจนสงัดกว่าที่คิด พนักงานในร้านบางตา ไม่ต่างกับจำนวนลูกค้า...ได้ข่าวว่าต้องลดคนไป ตั้งแต่ต้นโควิดรอบสาม ผมยื่นเงินจ่าย ก็ขอยิ้มส่งกำลังใจให้รอยยิ้มมันขึ้นลูกตาทะลุหน้ากาก ดีจริงๆที่เขาก็ยิ้มตอบ คงรับความรู้สึกผมได้ "เด๋วก็ดีขึ้นนะคะ" อุตสาห์แถมส่งพลังให้ผมด้วย

นาทีนี้...คงเป็นเวลาที่มนุษย์เงินเดือน ที่กำลังเผชิญความไม่แน่นอน เริ่มจะต้องตั้ง "คำถามใหญ่" กับชีวิต ว่าเรามี "เงินสดสำรอง" ฉุกเฉิน เพียงพอที่จะรับสภาพรายได้กระท่อนกระแท่น ไปจนถึงขั้น ไม่มีรายได้ เป็นเวลาเพิ่มเติม อีก 3-6 เดือนไหม