โดย Turbo
เผยแพร่ : 
113 views
วันนี้ (26 ก.ย.) ศาลปกครองกลางได้มีคำพิพากษาเพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการที่ชี้ขาดให้บริษัท ทรู คอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน) ชำระเงินผลประโยชน์ตอบแทนตามสัญญาร่วมการงานและร่วมลงทุนเพื่อขยายบริการโทรศัพท์จำนวน 1,217 ล้านบาท ให้แก่บริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน)
ทั้งนี้ กรณีดังกล่าวสืบเนื่องมาจากปี 2534-2538 บริษัท ทรูคอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน) ได้ทำสัญญาร่วมการงานและร่วมลงทุนเพื่อขยายบริการโทรศัพท์ฯ จำนวน 2.6 ล้านเลขหมาย กับบริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน) หรือบริษัท เทเลคอมเอเชีย คอร์ปอเรชั่น จำกัด ในขณะนั้น ต่อมามีการตรา พ.ร.ก.แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2527, พ.ศ. 2546 และ พ.ร.ก.แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติพิกัดอัตราภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2527 (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2546 กำหนดให้เรียกเก็บภาษีสรรพสามิตจากกิจการโทรคมนาคม โดยคณะรัฐมนตรี (ครม.) จึงมีมติเมื่อวันที่ 28 ม.ค. 2546 และเมื่อวันที่ 11 ก.พ. 2546 ให้ความเห็นชอบแนวทางการดำเนินการหักค่าภาษีสรรพสามิตออกจากส่วนแบ่งรายได้ที่คู่สัญญาภาคเอกชนจะต้องชำระให้แก่คู่สัญญาภาครัฐ บริษัท ทีโอทีฯ จึงหักเงินจากส่วนแบ่งรายได้ของบริษัทฯ ส่งให้บริษัท ทรูฯ เพื่อนำไปชำระภาษีสรรพสามิตตามมติ ครม.จำนวน 1,479,621,120.89 บาท
ต่อมา ครม.มีมติเมื่อวันที่ 23 ม.ค. 2550 ให้ยกเลิกมติ ครม.เมื่อวันที่ 28 ม.ค. 2546 และ 11 ก.พ. 2546 โดยกำหนดให้คู่สัญญาแต่ละฝ่ายต้องเสียภาษีสรรพสามิตตามจำนวนรายรับที่แต่ละฝ่ายได้รับ บริษัท ทีโอทีฯ จึงเรียกร้องให้บริษัท ทรูฯ คืนเงินดังกล่าว ซึ่งคณะอนุญาโตตุลาการชี้ขาดให้บริษัท ทรู คืนเงินจำนวน 1,217,505,724.17 บาท แก่บริษัท ทีโอที โดยบริษัท ทรู ไม่เห็นด้วยและได้ยื่นคำฟ้องขอให้ศาลปกครองเพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการดังกล่าว ขณะที่บริษัท ทีโอที ได้ขอให้ศาลมีคำบังคับให้บริษัท ทรู ชำระเงินตามสัญญาร่วมการงานและร่วมลงทุนเพื่อขยายบริการโทรศัพท์ฯ ให้แก่บริษัท ทีโอที
ศาลปกครองกลางเห็นว่า การที่ ครม.มีมติ ครม.เมื่อวันที่ 28 ม.ค. 2546 และวันที่ 11 ก.พ. 2546 กำหนดให้คู่สัญญาภาคเอกชนนำค่าภาษีสรรพสามิตซึ่งต้องชำระตามกฎหมายมาหักออกจากส่วนแบ่งรายได้ที่คู่สัญญาภาครัฐมีสิทธิได้รับจึงไม่ใช่มติที่มีวัตถุประสงค์เป็นการต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมาย ตามมาตรา 150 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ การที่คณะอนุญาโตตุลาการมีคำวินิจฉัยชี้ขาดให้บริษัท ทรู ชำระเงินผลประโยชน์ตอบแทนตามสัญญาแก่บริษัท ทีโอที จึงเป็นคำวินิจฉัยชี้ขาดที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย และไม่เป็นไปตามข้อตกลงแห่งสัญญาพิพาท และการบังคับตามคำชี้ขาดดังกล่าวย่อมเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน ศาลมีอำนาจเพิกถอนคำชี้ขาดได้ตามมาตรา 34 วรรคสี่ และมาตรา 40 วรรคสาม (2) (ข) แห่ง พ.ร.บ.อนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 จึงมีคำพิพากษาเพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ และปฏิเสธการขอบังคับตามคำชี้ขาดดังกล่าว
