ฝึกเป็นคนไม่หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆ

ฝึกเป็นคนไม่หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆ

พศิน อินทรวงค์

1. รู้สึกตัว แล้วถอยออกมาจากความคิด สร้างช่องว่าง เพื่อสังเกตความรู้สึกของเราอยู่เสมอ จะเห็นได้ว่า ความรู้สึกของเราล้วนเป็นมายา มาๆไปๆ เดี๋ยวเบื่อเดี๋ยวอยาก เดี๋ยวชอบเดี๋ยวชัง เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย

2. คำนินทาและคำสรรเสริญ ไม่เคยจีรัง มีใครบ้างไม่เคยถูกต่อว่า นินทาลับหลัง และมีใครบ้าง ไม่เคยถูกยอมรับ ชมเชย เราต่างพานพบสิ่งเหล่านี้มาแล้วทั้งสิ้น อาจต่างกันตรงมากน้อย แต่หากนำมาพิจารณา ย่อมเห็นว่า ความคิดเห็นที่ผู้อื่นมีต่อเรา เป็นสิ่งธรรมดาสามัญ เกิดได้ ดับได้ ตั้งอยู่บนความเปลี่ยนแปลงเป็นปกติ

3. ทุกสิ่งล้วนดีงามหากอยู่ในที่ที่พอดีกับมัน และอาจกลายเป็นสิ่งน่ารังเกียจได้เสมอ หากอยู่ผิดที่ผิดทาง สิ่งนี้เกิดขึ้นโดยเท่าเทียม ทั้งมนุษย์ เพชร และก้อนอุจจาระ ล้วนอยู่ภายใต้สัจธรรมข้อนี้

4. สิ่งที่เกิดขึ้น ย่อมเกิดขึ้นเพราะมีเหตุทำให้เกิดขึ้น ถ้าเหตุดับ ผลที่กำลังจะเกิดก็ย่อมดับลงหรือเปลี่ยนแปลงไป

5. ทุกข์ใดๆ ก็อาศัยความสุขจึงเกิดได้ สุขก็เช่นเดียวกัน หากไม่รู้จักทุกข์ ความสุขก็ไม่อาจเกิดขึ้น คนเราเกลียดทุกข์ แต่หารู้ไม่ว่า ทุกข์คือความมืดที่ทำให้แสงจันทร์แห่งความสุขส่องประกาย

6.ชีวิตหนึ่งๆย่อมพบทั้งคนรักคนเกลียด คนอุ้มชูและคนแทงข้างหลัง เราควรตระหนักในความจริงข้อนี้ เพราะเราไม่อาจเป็นลูกไก่ที่อยู่ในเปลือกไข่ได้ตลอดเวลา โลกข้างนอกแม้จะน่ากลัว แต่มันก็ทำให้เราแข็งแกร่งและเติบโต

7. ปัญหาใหญ่ในชีวิตคือการคิดมาก เริ่มจากตรงนี้ แล้วแก้จากตรงนี้ ตรงเป้าเข้าประเด็น เราไม่ได้มีเรื่องจึงคิดมาก แต่เราคือคนที่คิดมาก จึงมีเรื่อง ถามตัวเองให้ดีให้ชัด เราจะแก้นิสัยเป็นคนคิดมากได้เมื่อไหร่ อย่างไร

8.เวลาใช้ชีวิตปกติ ให้แบ่งความรู้สึกมารู้ลมหายใจเข้าออกด้วย เพราะจิตใจคนเรามักแส่ส่าย ไหลไปไม่หยุดนิ่ง กรรมฐานเหมือนที่พักใจไม่ให้แส่สายสร้างทุกข์ให้ตน

9. ลาภ ยศ สรรเสิญ มีเพื่ออำนวยความสะดวกในชีวิต แต่มิใช่สิ่งที่ควรยึดถือ เป็นสรณะ ท้ายที่สุดชีวิตนี้ควรฝึกตนให้รู้จักสละ ละ วาง เป็นอิสระจากสิ่งที่ตนครอบครอง

10. สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดีเสมอ

ทั้งนี้ขึ้นกับสติปัญญา และวิธีมอง

หากจะมองให้เห็น และหากจะเห็นให้จริง

ต้องมีดวงตาเห็นธรรมเป็นของตนเอง

***บทความโดย.. พศิน อินทรวงค์***