ผู้ว่าธปท.ส่งสัญญาณ “ขึ้นดอกเบี้ย" คาดเงินเฟ้อถึงจุดพีคที่ 7.5% ในไตรมาส 3/65 ตอนนี้บริบทเศรษฐกิจไทยเป็นอย่างไร?

ดร. เศรษฐพุฒิ สุทธิวาทนฤพุฒิ ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย(ธปท.) เปิดเผยว่า ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจไทยถูกกระทบรุนแรงและเป็นวงกว้างจากสถานการณ์โควิด ทำให้จีดีพีปี 63 หดตัว 6.2% และเกิดหลุมรายได้ขนาดใหญ่จากการจ้างงานที่ลดลง อีกทั้งการฟื้นตัวก็ยังช้ากว่าประเทศในภูมิภาค เพราะพึ่งพาภาคการท่องเที่ยวสูงถึง 12% ของจีดีพีด้วยเศรษฐกิจที่ยังเปราะบางและมีความเสี่ยงสูง ภาครัฐและ ธปท. จึงต้องผสมผสานนโยบายการคลังและการเงินอย่างเต็มที่ เพื่อช่วยให้เศรษฐกิจทยอยฟื้นตัวได้และระบบสถาบันการเงินยังทำงานได้ตามปกติ ซึ่งถือว่าทำได้ดี สะท้อนจากสินเชื่อระบบธนาคารพาณิชย์ไทยในปี 63-64 ยังโตได้ดีที่ 5-6% เทียบกับก่อนโควิดที่ 4-5%

ขณะที่ในวันนี้ เศรษฐกิจไทยฟื้นตัวชัดเจนขึ้นจากการบริโภคภาคเอกชนและภาคการท่องเที่ยว หลังภาครัฐผ่อนคลายมาตรการต่าง ๆ และคาดว่าการฟื้นตัวจะเป็นไปอย่างต่อเนื่อง โดยจีดีพีปี 65 คาดว่าจะอยู่ที่ 3.3%  และ ปี 66 คาดว่าจะอยู่ที่ 4.2% ด้านตลาดแรงงานทยอยปรับดีขึ้น จำนวนผู้ว่างงานและผู้เสมือนว่างงานคาดว่าจะปรับลดลงมาที่ 2.4 ล้านคนในปี 66 ซึ่งใกล้ระดับก่อนโควิดที่ 2.3 ล้านคน ส่วนรายได้แรงงานนอกภาคเกษตรคาดว่าจะกลับมาเพิ่มขึ้น 12% ในปีนี้ จากที่เคยหดตัวถึง 18% ในปี 63  

“การฟื้นตัวของเศรษฐกิจไทยมีสัญญาณการฟื้นตัวที่ชัดเจนมากขึ้นไม่ว่าจะเป็นตัวเลขจีดีพีไตรมาส 1 ที่โต 2.2% ดีกว่าที่คาดไว้ ขณะที่ไตรมาส 2 เครื่องชี้วัดต่างๆ แสดงให้เห็นว่าการฟื้นตัวจะเป็นไปอย่างต่อเนื่องซึ่งคาดว่าจะเติบโตได้มากกว่า 3% โดยมีแรงขับเคลื่อนหลักจากการฟื้นตัวของอุปสงค์ในประเทศโดยเฉพาะการบริโภคโดยดัชนีการบริโภคภาคเอกชนในไตรมาส 1 อยู่ที่ 2.9% ขณะที่คาดว่าในไตรมาส 2 จะอยู่ที่ 9.9% นอกจากนี้สิ่งที่สะท้อนการฟื้นตัวคือเห็นว่ารายได้ของประชาชนโดย รายได้เกษตรกรปีที่แล้วโต 2.9% ไตรมาส1 ปีนี้โต 6.6%  และคิดว่าไตรมาส 2 จะโต 16.7% ขณะที่รายได้แรงงานนอกภาคเกษตรปี 64 ติดลบ 4.2% ไตรมาส 1ปี 65 โต 9.2%  และคาดว่าไตรมาส 2 จะโตได้ 10.3%” 

ทั้งนี้การฟื้นตัวในแต่ละภาคเศรษฐกิจยังไม่ทั่วถึง (K-shaped) กลุ่มธุรกิจที่เกี่ยวกับการส่งออกฟื้นตัวได้ดีเกินกว่าช่วงก่อนโควิดไปแล้ว ขณะที่ภาคการท่องเที่ยวแม้ฟื้นตัวเร็วกว่าคาด แต่ยังต่ำกว่าระดับก่อนโควิดค่อนข้างมาก โดยในปีนี้ คาดว่าจำนวนนักท่องเที่ยวจะอยู่ที่ 6 ล้านคน หรือ 15% ของจำนวนก่อนโควิด

“ไม่ได้บอกว่าทุกอย่างดีเยี่ยม เพราะรายได้นอกภาคเกษตรปี 63 ตกไปเยอะและยังไม่กลับไประดับเดิม แต่ก็ฟื้นและมีสัญญาณที่ฟื้นต่อเนื่องและชัดเจนกว่าเดิม  ขณะที่ปัจจัยหลักที่เป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจคือนักท่องเที่ยวต่างชาติซึ่งคาดว่าในปี 65 จะมีจำนวนนักท่องเที่ยวต่างชาติอยู่ที่ 6 ล้านคน และอาจจะมากกว่าที่คาดไว้พอสมควร ซึ่งก็นำไปสู่ความเสี่ยงในเรื่องการกลาบพันธุ์ของโควิด โดยเฉพาะในไตรมาส 4 ซึ่งเป็นช่วง high season ของไทย”

ด้านอัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มปรับสูงขึ้นจากปัจจัยด้านอุปทานด้วยราคาน้ำมันที่ปรับสูงขึ้นจากสงครามรัสเซียยูเครนเป็นหลัก โดยเห็นการส่งผ่านต้นทุนในประเทศมากขึ้นและมีการกระจายไปยังสินค้าหลายหมวด รวมถึงหมวดในกลุ่มเงินเฟ้อพื้นฐาน เช่น ราคาอาหารสดและก๊าซหุงต้มที่ส่งผ่านไปราคาอาหารสำเร็จรูป ต้นทุนเคมีภัณฑ์ บรรจุภัณฑ์และค่าขนส่งที่ส่งผ่านไปราคาสินค้าหมวดของใช้ส่วนตัว โดยคาดว่าอัตราเงินเฟ้อทั่วไปในปี 65 จะอยู่ที่ 6.2% และปี 66 จะอยู่ที่ 2.5%อย่างไรก็ตามในระยะข้างหน้าอัตราเงินเฟ้อยังมีความเสี่ยงด้านสูง จากการที่ต้นทุนหลายด้านปรับสูงขึ้นพร้อมกัน รวมทั้งผลการปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำ ทำให้การส่งผ่านอาจมากและเร็วกว่าคาด และอาจมีแรงกดดันด้านอุปสงค์ที่เร่งขึ้นตามการฟื้นตัวของเศรษฐกิจในระยะต่อไป

“ที่ผ่านมาอัตราเงินเฟ้อเคยขึ้นไปแตะจุดสูงสุดที่ 9% ในช่วงเดือนก.ค. 2551 โดยมีสาเหตุมาจากราคาน้ำมัน ขณะที่เมื่อผ่านไป 1 ปี ในเดือน ก.ค. 2552 เงินอัตราเงินเฟ้อลดลงมาที่ -4.4%  สำหรับในปัจจุบันคาดว่าเงินเฟ้อในไตรมาส 2 จะอยู่ที่ 6.5% และจะสูงที่สุดในไตรมาส 3 ซึ่งคาดว่าจะอยู่ที่ 7.5%  ประเมินแล้วจะทยอยลดลง”

ดร. เศรษฐพุฒิ กล่าวว่า  สำหรับกรณีที่ราคาน้ำมันอยู่ในระดับสูงแล้วจะส่งผลต่ออัตราเงินเฟ้อไม่ได้หมายความว่าเงินเฟ้อจะสูงอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากหากราคาน้ำมันอยู่ในระดับสูงแล้วม่ส่งผลกระทบต่ออย่างอื่นในวงกว้างก็จะไม่กระทบต่อเงินเฟ้อ นอกจากนี้ธปท. และธนาคารกลางไม่มีนโยบายที่จะจัดการราคาน้ำมันได้โดยตรง แต่หน้าที่หลักของธนาคารกลางคือทำอย่างไรให้การปรับขึ้นของราคาอาหาร พลังงาน ไม่ทำให้เครื่องยนต์เงินเฟ้อติดหรือการส่งผ่านเริ่มขยายวงอย่างต่อเนื่อง ทำให้คนคิดว่าเงินเฟ้อจะสูงขึ้นและสูงต่อไป ดังนั้นนโยบายที่ธนาคารกลางต้องทำคือการขึ้นดอกเบี้ย

“ถามว่าการขึ้นดอกเบี้ยกระทบราคาน้ำมันหรือไม่ การขึ้นดอกเบี้ยไม่ได้กระทบราคาน้ำมัน แต่สิ่งที่ช่วยคือทำให้การบริโภคการลงทุนที่อ่อนไหวต่อดอกเบี้ยชะลอตัว และช่วยให้การคาดการณ์เงินเฟ้อกลับเข้าไปอยู่ในกรอบหรือไม่หลุดกรอบที่ควรเป็น เเพราะส่วนหนึ่งที่ราเห็นว่าที่ผ่านมาเงินเฟ้อไม่ค่อยหลุดกรอบเพราะคนเชื่อว่าแบงก์ชาติใส่ใจและดูแลไม่ให้เงินเฟ้อสูง หัวใจที่สำคัญคือการคาดการณ์เงินเฟ้อ”

ส่วนความจำเป็นที่จะต้องจัดประชุมคณะกรรมการนโยบายการเงิน (กนง.) นัดพิเศษนั้น ดร. เศรษฐพุฒิกล่าวว่า ถ้ามีก็ไม่สามารถบอกล่วงหน้าได้ว่าจะมีการเรียกประชุม แต่ ณ ขณะนี้ยืนยันว่ายังไม่มีการเรียกประชุม กนง. นัดพิเศษ เพราะปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจยังอยู่ในคาดการณ์ ต้องดูบริบทเศรษฐกิจ ซึ่งขณะนี้เศรษฐกิจไทยยังไม่กลับมาเท่าช่วงก่อนเกิดโควิด-19 และฟื้นช้ากว่าเพื่อนบ้าน เงินเฟ้อระยะปานกลางยังอยู่ในกรอบ

"เงินเฟ้อระยะสั้น ที่สูงแตะระดับ 7.66% ไม่เถียงว่าสูง และใกล้ระดับคาดการณ์ โดยหากปัจจัยทั้งหมดไม่เป็นไปตามนี้ ก็อาจจะต้องมีการประชุมนัดพิเศษ แต่หากโดยรวมยังเป็นไปตามคาดการณ์ ก็ไม่จำเป็นต้องประชุมนัดพิเศษแต่อย่างใด"

ธปท. อยากเห็นอะไรในบริบทเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไป

ดร. เศรษฐพุฒิ กล่าวว่า ดังนั้นเมื่อบริบทเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไปมากเมื่อเทียบกับช่วงวิกฤตโควิด ทำให้การดำเนินนโยบายการเงินและมาตรการทางการเงินต้องปรับให้สอดคล้องกับภาวะเศรษฐกิจการเงินและสมดุลความเสี่ยงใหม่ที่ให้น้ำหนักกับเงินเฟ้อมากขึ้น โดยโจทย์ของนโยบายการเงินของไทยคือทำอย่างไรให้เศรษฐกิจฟื้นตัวไปได้อย่างต่อเนื่องแบบไม่สะดุด เนื่องจากแม้ว่าเศรษฐกิจไทยจะเริ่มฟื้นแต่ยังฟื้นไม่เต็มที่ โดยคาดว่าเศรษฐกิจไทยจะฟื้นได้เท่ากับก่อนระดับโควิดในช่วงไตรมาส 1 ปี 2566 ซึ่งช้ากว่าประเทศเพื่อนบ้านเนื่องจากไทยพึ่งพาการท่องเที่ยวค่อนข้างมาก ดังนั้นเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายดังกล่าว สิ่งที่อยากเห็นมี 2 ส่วนหลัก คือ 

1. เงินเฟ้ออยู่ในระดับต่ำและไม่ผันผวน หรือมีเสถียรภาพด้านราคา เพราะเงินเฟ้อที่สูงจะส่งผลต่อความอยู่ดีกินดีของประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มเปราะบางอย่างผู้มีรายได้น้อย เพราะรายได้หลักของคนกลุ่มนี้มักมาจากเงินเดือนหรือค่าจ้างเพียงแหล่งเดียว และเงินออมส่วนใหญ่เป็นเงินฝากที่มักถูกเงินเฟ้อกัดกร่อนได้มาก นอกจากนี้ ผู้มีรายได้น้อยมีสัดส่วนการใช้จ่ายในหมวดอาหารและพลังงานกว่า 55% เทียบกับคนรายได้สูงที่ 42% ซึ่งตั้งแต่ต้นปี เงินเฟ้อหมวดอาหารและเครื่องดื่มอยู่ที่ 4.8% และหมวดพลังงานอยู่ที่ 29.8% นอกจากนี้ หากเงินเฟ้อสูงต่อเนื่องนาน จะทำให้คนคิดว่าเงินเฟ้อจะสูงต่อไปเรื่อย ๆ และยากที่จะปรับลดลง ผู้ประกอบการจึงอาจปรับขึ้นราคาสินค้า และลูกจ้างอาจขอขึ้นค่าจ้างต่อเนื่อง ซึ่งจะยิ่งทำให้เงินเฟ้อเพิ่มเร็วขึ้น หรือเครื่องยนต์เงินเฟ้อติด

2. ระบบการเงินและระบบสถาบันการเงิน ทำงานได้ตามปกติ ไม่สะดุด เพราะเศรษฐกิจไทยยังพึ่งพาภาคธนาคารเป็นหลัก โดยกว่า 90% ของธุรกิจและครัวเรือนไทยพึ่งพาสินเชื่อจากธนาคารและ non-banks รวมถึง สง. ยังต้องทำหน้าที่เป็นกลไกส่งผ่านการช่วยเหลือไปยังลูกหนี้เปราะบางและสนับสนุนการฟื้นตัวของเศรษฐกิจ ซึ่งปัจจุบันสินเชื่อระบบ ธพ. ของไทยยังโตได้ดี ณ พ.ค. 65 โต 6.4% และสูงกว่าบางประเทศในภูมิภาค เช่น สิงคโปร์ (3.2%) และมาเลเซีย (5.1%) โดยการที่ระบบธนาคารพาณิชย์จะไม่สะดุด ต้องเห็น

(1) ธพ. มีฐานะแข็งแกร่ง NPL ต้องไม่เร่งขึ้นเร็วจนทำให้ระบบ ธพ. บริหารจัดการไม่ได้ ซึ่งปัจจุบันสัดส่วนสินเชื่อด้อยคุณภาพของระบบ ธพ. (NPL ratio) ยังต่ำต่อเนื่อง ณ พ.ค. 65 อยู่ที่ 2.96% ลดลงจากช่วงก่อนโควิด ณ Q1/63 ที่ 3.04% ส่วนอัตราส่วนเงินกองทุนต่อสินทรัพย์เสี่ยง (BIS ratio) อยู่ที่ 20% อัตราส่วนสินทรัพย์สภาพคล่องเพื่อรองรับกระแสเงินสดที่อาจไหลออกในภาวะวิกฤต (LCR) อยู่ที่ 190% และอัตราส่วนเงินสำรองที่มีต่อสินเชื่อด้อยคุณภาพ (NPL coverage ratio) อยู่ที่ 166%

(2) ลูกหนี้รอดไปได้มากที่สุด โดยมาตรการต้องตรงจุดและตอบโจทย์ ใช้ทรัพยากรพอเหมาะ เพราะจะช่วยให้ ธพ. รอดไปด้วย (3) การทำงานของระบบสถาบันการเงินไม่ทิ้งผลข้างเคียงให้กับระบบการเงินโดยรวม ซึ่งเมื่อเศรษฐกิจเริ่มฟื้นตัว การคงมาตรการการเงินที่ส่งผลเป็นวงกว้าง (broad-based) ไว้นานเกินไป อาจบิดเบือนกลไกการทำงานและลดทอนประสิทธิภาพของระบบสถาบันการเงินในระยะยาวได้ เช่น การคงมาตรการลดอัตราเงินนำส่งเข้ากองทุน FIDF ออกไปอีก อาจทำให้สถาบันการเงิน บริหารความเสี่ยงไม่เหมาะสม อีกทั้งยังกระทบภาระทางการคลัง ขณะที่การจำกัดการจ่ายปันผลของธนาคารพาณิชย์เป็นเวลานานอาจกระทบความเชื่อมั่นของนักลงทุน นักวิเคราะห์ และสถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือ อีกทั้งต่างประเทศได้ทยอยยกเลิกมาตรการนี้แล้ว

ต้องทำอย่างไรให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการเห็น?

ดร. เศรษฐพุฒิ กล่าวว่า ภายใต้ภาวะที่เศรษฐกิจเริ่มฟื้นตัวชัดเจน นโยบายหรือมาตรการทางการเงินแบบวงกว้างจึงมีความจำเป็นลดลง และสามารถทยอยปรับกลับสู่ปกติได้ ดังนี้

1.นโยบายการเงิน แม้เงินเฟ้อที่สูงจะมาจากปัจจัยด้านอุปทาน ซึ่งนโยบายดอกเบี้ยไม่สามารถจัดการได้โดยตรง แต่การขึ้นดอกเบี้ยจะช่วยสร้างความมั่นใจกับประชาชนว่านโยบายการเงินจะดูแลเงินเฟ้อไม่ให้สูงขึ้นต่อในระยะข้างหน้า ในทางกลับกัน หากเงินเฟ้อปรับสูงขึ้นอีกแต่ยังไม่ปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยจะทำให้ต้นทุนการกู้ยืมที่แท้จริงลดลงไปอีก กลายเป็นการหยียบคันเร่งให้เศรษฐกิจ และนโยบายการเงินยิ่งผ่อนคลายมากขึ้น ปัจจุบันอัตราดอกเบี้ยนโยบายที่แท้จริงยังติดลบที่ 5.70%  และธุรกิจมีต้นทุนการกู้ยืมที่แท้จริงผ่านการออกตราสารหนี้ติดลบที่ 4.3% ต่ำกว่าสิ้นปีก่อนมากที่ 0.2% 

“การขึ้นดอกเบี้ยที่จะไม่ทำให้เศรษฐกิจสะดุด ควรทำแต่เนิ่น ๆ เมื่อเห็นสัญญาณ เพราะการส่งผ่านนโยบายการเงินต้องใช้เวลา หากช้าเกินไป อาจทำให้เครื่องยนต์เงินเฟ้อติด และต้องเร่งขึ้นดอกเบี้ยแรงขึ้นเพื่อดูแลภายหลัง ซึ่งจะเป็นผลเสียต่อเศรษฐกิจและประชาชนมากขึ้น ทั้งนี้ ปัจจุบันที่เศรษฐกิจอยู่ในช่วงแรกของการฟื้นตัวแรงส่งที่จะทำให้เครื่องยนต์เงินเฟ้อติดยังมีไม่มาก อีกทั้งเงินเฟ้อคาดการณ์ระยะปานกลางยังอยู่ในกรอบเป้าหมาย ดังนั้น การปรับขึ้นดอกเบี้ยของไทยจึงยังไม่ช้าไป นอกจากนี้ การปรับขึ้นดอกเบี้ยควรทำแบบค่อยเป็นค่อยไปเพื่อทยอยถอนคันเร่ง แต่ยังไม่ต้องเหยียบเบรกหรือเร่งขึ้นดอกเบี้ย เพราะจะทำให้ต้นทุนทางการเงินสูงเร็วไป จนประชาชนและภาคธุรกิจปรับตัวไม่ทัน และทำให้การฟื้นตัวของเศรษฐกิจสะดุด ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องการที่สุด”

ทั้งนี้ การปรับขึ้นดอกเบี้ยนโยบายของไทยไม่จำเป็นต้องสอดคล้องกับต่างประเทศ เพราะบริบทเศรษฐกิจการเงินช่วงนี้ต่างกัน เช่น เศรษฐกิจสหรัฐฯ ฟื้นตัวกลับมาดีกว่าช่วงก่อนโควิดแล้วตั้งแต่ครึ่งแรกของปี 64 และเงินเฟ้อสูงขึ้นมากจากอุปสงค์ในประเทศที่ขยายตัวดี จึงต้องเร่งขึ้นดอกเบี้ยเพื่อดูแลให้เศรษฐกิจไม่ร้อนแรงและเกิด soft landing ขณะที่ไทยเพิ่งเริ่มฟื้นตัว การขึ้นดอกเบี้ยจึงต้องทำแบบค่อยเป็นค่อยไป เพื่อให้เป็น smooth take-off

“เมื่อบริบทของเศรษฐกิจเปลี่ยนไปการดำเนินนโยบายทางการเงินก็ต้องเปลี่ยนไป โจทย์ของนโยบายของไทยต่างจากสหรัฐและยุโรป ของเขาเงินเฟ้อมาจากฝั่งอุปสงค์เพราะอัดฉีดเงินเข้าระบบทำให้มีแรงส่งเงินเฟ้อที่มาจากฝั่งอุปสงค์เยอะแต่ของเราแรงส่งมาจากราคาพลังงานและอาหาร บริบทต่างกันมาก นโยบายเรากับเขาก็ต้องต่างกันมาก โดยโจทย์หลักทางด้านนโยบายการเงินคือทำอย่างไรให้เศรษฐกิจไทยฟื้นตัวไปได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่สะดุดหรือ smooth take-off ซึ่งต่างจากประเทศพัฒนาแล้วที่โจทย์ของเขาคือการคุมเงินเฟ้อโดยไม่ทำให้เศรษฐกิจถดถอยหรือ soft landing”

2.มาตรการทางการเงินที่ส่งผลเป็นวงกว้าง ต้องทยอยปรับเข้าสู่ภาวะปกติ ปัจจุบัน ฐานะสถาบันการเงิน ยังแข็งแกร่ง โดยมีเงินกองทุน สภาพคล่อง และเงินสำรองที่สูงเพียงพอในการรองรับความเสี่ยงในระยะข้างหน้า ขณะที่หากทำมาตรการที่เป็นวงกว้างนานเกินไป จะส่งผลข้างเคียงต่อระบบการเงินในระยะยาวได้ ดังนั้น จึงควรปรับมาตรการให้กลับมาสู่ระดับปกติมากขึ้น ได้แก่ (1) ยกเลิกการจำกัดอัตราจ่ายเงินปันผล โดยยังให้ สง. ยึดหลักความระมัดระวัง โดยพิจารณาอัตราจ่ายเงินปันผลให้สอดคล้องกับฐานะผลการดำเนินงานและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในระยะข้างหน้า และ (2) ปรับอัตราเงินนำส่งเข้ากองทุน FIDF กลับมาที่ 0.46% ต่อปี ให้มีผลตั้งแต่ปี 66 

อย่างไรก็ตามการปรับมาตรการสู่ภาวะปกติมีผลข้างเคียง แต่ชั่งน้ำหนักแล้วคุ้ม โดยผู้ฝากเงินจะได้รับผลตอบแทนที่สูงขึ้น ขณะที่กลุ่มลูกหนี้บางประเภทที่ได้รับดอกเบี้ยลอยตัว (float) แม้จะต้องจ่ายดอกเบี้ยสูงขึ้น แต่ผลของดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นต่อค่าใช้จ่ายของครัวเรือนจะน้อยกว่าผลของเงินเฟ้อที่จะลดทอนกำลังซื้อของประชาชน โดยการประเมินของ ธปท. พบว่าดอกเบี้ยเงินกู้เพิ่มขึ้น 1% จะทำให้ภาระดอกเบี้ยของครัวเรือนที่มีหนี้โดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 0.5% เทียบกับค่าใช้จ่ายครัวเรือนที่เพิ่มขึ้นจากเงินเฟ้อที่ 3.6% ซึ่งมากกว่าผลของการขึ้นดอกเบี้ยกว่า 7 เท่า

นอกจากนี้ กรณีลูกหนี้เก่าหากเป็นสินเชื่อรายย่อยประมาณ 60% ได้รับดอกเบี้ยคงที่ (fixed) อยู่แล้ว เช่น สินเชื่อเช่าซื้อ บัตรเครดิต ส่วนบุคคล ขณะที่สินเชื่อบ้าน แม้ดอกเบี้ยส่วนใหญ่เป็น float แต่จะกำหนดค่างวดไว้ก่อนแล้ว โดยสถบันการเงินจะเผื่อดอกเบี้ยที่อาจปรับเพิ่มขึ้นไว้ในค่างวด ซึ่งกลุ่มนี้จะไม่ได้รับผลกระทบ ขณะที่ลูกหนี้ธุรกิจเกือบทั้งหมด จะเป็นดอกเบี้ยลอยตัวตาม M-rate กรณีลูกหนี้ใหม่ ได้รับผลกระทบบ้างจากดอกเบี้ยที่สูงขึ้น ดังนั้น ลูกหนี้ควรประเมินรายได้และรายจ่ายก่อนก่อหนี้ใหม่ ทั้งนี้ การทยอยปรับขึ้นดอกเบี้ยแบบค่อยเป็นค่อยไป เพื่อดูแลเงินเฟ้อที่สูง จึงยังคุ้มค่ากว่า

อย่างไรก็ดี ยังมีลูกหนี้กลุ่มเปราะบางจากรายได้ที่ยังไม่กลับมาเต็มที่ เช่น ลูกหนี้รายย่อยที่มีสินเชื่อไม่มีหลักประกัน และภาคธุรกิจที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยว ธปท. จึงยังต้องดำเนินมาตรการเฉพาะจุดเพื่อช่วยเหลือลูกหนี้อย่างต่อเนื่อง ดังนี้

1. ผลักดันมาตรการเฉพาะจุดที่ยังมีผลอยู่ ทั้งการแก้หนี้เดิมผ่านมาตรการหลัก คือ มาตรการแก้หนี้ระยะยาว 3 ก.ย. ซึ่งยังมีผลใช้ได้จนถึงสิ้นปี 66 และโครงการพักทรัพย์ พักหนี้ ที่มีผลถึงสิ้นเดือน เม.ย. 66 การเติมเงินใหม่อย่างมาตรการสินเชื่อฟื้นฟูที่ยังมีผลถึงสิ้นเดือน เม.ย. 66 ตลอดจนช่องทางเสริมให้ความช่วยเหลือลูกหนี้ที่มีปัญหาการชำระหนี้ เช่น คลินิกแก้หนี้ โครงการไกล่เกลี่ยหนี้ โครงการหมอหนี้เพื่อประชาชน ทั้งนี้ จะเห็นได้ว่า มาตรการส่วนใหญ่มีผลบังคับใช้อย่างน้อยถึงปี 66 สอดคล้องกับแนวโน้มเศรษฐกิจที่คาดว่าจะฟื้นตัวชัดเจนขึ้น โดย ธปท. พร้อมปรับเปลี่ยนมาตรการให้ยืดหยุ่น ตามสถานการณ์และบริบทของลูกหนี้

2. เพิ่มมาตรการดูแลลูกหนี้รายย่อยกลุ่มเปราะบาง โดยเฉพาะลูกหนี้ในกลุ่มสินเชื่อไม่มีหลักประกัน ซึ่งได้รับผลกระทบจากรายได้ที่ยังกลับมาไม่เต็มที่ และค่าครองชีพที่สูงขึ้น โดยเพิ่มมาตรการให้ตรงกับปัญหาของลูกหนี้แต่ละกลุ่ม สำหรับกลุ่มที่ยังไม่เป็นหนี้เสีย ให้คงการลดอัตราการผ่อนชำระหนี้บัตรเครดิตขั้นต่ำที่ 5% ถึงปี 66 และคงการขยายระยะเวลาชำระหนี้ของสินเชื่อส่วนบุคคลดิจิทัลที่ 12 เดือนออกไปอีก 1 ปี ถึงปี 66 ส่วนกลุ่มที่เป็นหนี้เสีย จะปรับปรุงโปรแกรมการจ่ายหนี้ของคลินิกแก้หนี้ โดยเพิ่มทางเลือกการผ่อนชำระเพื่อให้ลูกหนี้ที่ยังมีกำลังชำระสามารถจบหนี้ได้เร็วขึ้น ซึ่งลูกหนี้ที่เลือกแผนการชำระหนี้ที่มีระยะเวลาสั้น จะได้รับดอกเบี้ยที่ผ่อนปรนขึ้น รวมทั้งจะมีการจัดงานมหกรรมไกล่เกลี่ยหนี้สำหรับบัตรเครดิต สินเชื่อส่วนบุคคล สินเชื่อเช่าซื้อ จำนำทะเบียน นาโนไฟแนนซ์ ในไตรมาส 3 ของปีนี้ เพื่อเป็นช่องทางเสริมให้ลูกหนี้กลุ่มเปราะบางสามารถขอรับความช่วยเหลือได้

“การปรับนโยบายและมาตรการทางการเงินของ ธปท. ในระยะต่อไป จะยังเน้นการมองภาพเศรษฐกิจการเงินที่เชื่อมโยงอย่างรอบด้าน และมีความยืดหยุ่นตามสถานการณ์ เพื่อให้การทยอยปรับนโยบายที่เข้าสู่ภาวะปกติในช่วงที่เศรษฐกิจเริ่มฟื้นตัวและยังไม่ทั่วถึง ได้ผลตามที่ต้องการ คือ เศรษฐกิจฟื้นตัวได้ต่อเนื่อง ไม่สะดุด และมีผลกระทบข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์น้อยที่สุด”