ทำไมต้องช่วยตลาดตราสารหนี้ภาคเอกชน?

อีกหนึ่งแง่มุมนึงของนักลงทุนอย่าง ดร นิเวศน์ เหมวชิรวรากร นักลงทุนแบบเน้นมูลค่า (VI) ได้เขียนบทความเกี่ยวกับกองทุนพยุงหุ้น (กู้) BFS ไว้น่าสนใจมาก โดยมองว่าถ้าปล่อยให้บริษัทที่ยังดี มีกำไรและมีฐานะทางการเงินที่ใช้ได้ ต้องล้มเพราะ “ขาดสภาพคล่องชั่วคราว” เนื่องจาก “ภาวะวิกฤติชั่วคราว” ผลก็คือนักลงทุนในหุ้นกู้ทั้งตลาดก็จะขาดความเชื่อมั่น  ไม่มีใครยอมซื้อหุ้นกู้ที่จะออกใหม่มารองรับหุ้นกู้เดิม  ผลก็คือแม้แต่หุ้นกู้ของบริษัทที่ดีเยี่ยมก็อาจจะขายไม่ได้  บริษัทก็อาจจะล้มละลายเป็นลูกโซ่  

และนั่นก็คือหายนะจริงๆ อย่างเช่นที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤติต้มยำกุ้งที่บริษัทขนาดใหญ่ของทั้งประเทศแทบจะล่มสลาย  

ดังนั้น การตั้งกองทุน BFS จึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะรับประกันว่ายังมีกองทุนขนาด 400,000 ล้านบาท ที่พร้อมจะเข้ามาซื้อหุ้นกู้ของบริษัทที่ดีมีความสามารถที่จะทำธุรกิจต่อเนื่องหลังจากที่วิกฤติผ่านไป  

เงิน 400,000 ล้านบาทนี้ ถ้าคำนวณคร่าวๆ ก็เท่ากับประมาณ 50% ของหุ้นกู้ที่จะครบกำหนดชำระและต้องออกหุ้นกู้มาทดแทนภายใน 1 ปี และนี่ก็น่าจะเพียงพอ  

อย่างไรก็ตาม ถ้าวิกฤติลากยาวต่อไปเกิน 1 ปี กองทุนก็คงไม่พอและถ้าถึงวันนั้นแบงค์ชาติก็จะต้องคิดว่าจะเพิ่มขนาดกองทุนขึ้นอีกหรือไม่  

คลิปนี้มีคำตอบ...แบงก์ชาติคลายข้อสงสัย เกี่ยวกับมาตรการกองทุน BSF