ไม่ใช่แต่บนสินค้าที่มีป้ายบอกสรรพคุณ
บน "คน" ก็มีป้ายนั้น
คุณติด "ป้าย" บอกสรรพคุณตัวเองว่าไงบ้างครับ?

เบ๊! กระโถนรองรับอารมณ์! อะไรก็กู!
ฉันมันไม่เก่ง! ดวงซวยตลอด!
ช้ำรัก! เกิดมาจน! ทำอะไรก็ผิด!
เจอแต่คนไม่จริงใจ! เลิกได้เลิกไปแล้ว!
ฉันมันไร้ค่า! ฯลฯ

ผมเห็นใครหลายๆ คนชอบเอาป้ายแนวๆ นี้ติดหน้าผาก
แล้วก็เที่ยวเดินบ่นให้ใครต่อใครฟังว่า
"เฮ้ยแก ทำไมชีวิตชั้นมันซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างนี้วะ
เมื่อไหร่จะเจอคนดีๆ เรื่องดีๆ กับเค้าบ้าง"

ปัญหามันอยู่ที่ป้ายบนหน้าผากนั่นล่ะครับ
หนึ่ง คนดีๆ เรื่องดีๆ ที่ไหนจะอยากเข้าใกล้
คนที่มีป้ายบอกสรรพคุณแบบนี้
สอง ตัวคุณเองก็จะถูกไอ้ป้ายที่ว่า
บดบังไม่ให้มองเห็นเรื่องดีๆ ที่กำลังเข้ามา

อมิตา ทาทา ยัง เคยร้องเพลงนี้ไว้นานแล้วว่า
"เมื่อเธอไม่รักตัวเอง ไม่เคยดูแลแม้ตัวเอง ก็แล้วใครจะรักเธอ?"
นี่คือความจริงสุดๆ เพราะเราไม่อาจให้ในสิ่งที่เราไม่มี
และผมคิดว่า "การไม่รักตัวเอง"
คือบ่อเกิดของปัญหาหลายๆ อย่าง

สิ่งที่เราปฏิบัติต่อคนอื่นก็คือสิ่งที่เรารู้สึกกับตัวเอง
ถ้าเรารู้สึกไม่ดีกับตัวเอง เราก็จะทำตัวแย่ๆ กับคนอื่น
แล้วคนอื่นก็จะทำตัวแย่ๆ กับเราสะท้อนกลับมา

คนที่รักตัวเองแบบสุดๆ นั้น
("รักตัวเอง" กับ "หลงตัวเอง" "เห็นแก่ตัว" คนละเรื่องกันนะครับ)
ความรักจะล้นออกมาจากหัวใจ
จนเผื่อแผ่ไปถึงคนรอบข้าง

เพราะเราไม่อาจให้ในสิ่งที่เราไม่มี
เราไม่อาจรักใครได้อย่างแท้จริง ถ้าเรายังไม่รักตัวเอง

เราต้องเริ่มรักตัวเองก่อน
ด้วยการเดินไปมองคนในกระจก
แล้วบอกเค้าว่า
"ขอบคุณมากที่อยู่ด้วยกันมาตลอด
เธอดีกับฉันมากๆ ฉันรักเธอจริงๆ ขอบคุณมาก"

แกะป้ายสรรพคุณแย่ๆ บนหน้าผากออก
แล้วเขียนมันใหม่ ทีนี้เอามาแปะที่หน้าอก เดินยืดให้เต็มที่
เขียนไปเลยครับว่า "ฉันคือคนที่คู่ควรกับคนดีๆ สิ่งดีๆ บนโลกนี้"

แล้วไม่นาน คนดีๆ สิ่งดีๆ ก็จะมาหา
นี่คือเรื่องจริงที่อย่าเพิ่งเชื่อ
แต่คุณต้องลองด้วยตัวเอง
แล้ววันนึงคุณจะรู้ว่า
คุณน่ะคู่ควรกับคนดีๆ สิ่งดีๆ ครับ