รูปแบบธุรกิจโมเดล
 

ประกอบธุรกิจนำเข้า และจัดจำหน่ายสินค้ากลุ่มผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง, กลุ่มผลิตภัณฑ์บำรุงผิวหน้า และผิวกาย, กลุ่มอุปกรณ์ความงาม, กลุ่มผลิตภัณฑ์อาหารเสริม และอื่นๆ

 

- สินค้าติดตลาด ยอดขายเติบโตต่อเนื่องจากการออกผลิตภัณฑ์ใหม่
- บริษัทจับมือกับ LINE App เพื่อโปรโมตสินค้าโดยใช้มาสคอตเป็นตัว Brown และ Sally
- ใช้กลยุทธ์การตลาด นำดาราที่มีชื่อเสียงมาเป็นพรีเซนเตอร์
- ขายหุ้นในธุรกิจที่ไม่ก่อให้เกิดกำไรไปแล้ว (My Bus)

 

ส่วนที ดร.วิศิษฐ์ องค์พิพัฒนกุล วิเคราะห์ไว้ในรายการ

- ประกอบธุรกิจนำเข้า และจัดจำหน่ายสินค้ากลุ่มผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง, กลุ่มผลิตภัณฑ์บำรุงผิวหน้า และผิวกาย, กลุ่มอุปกรณ์ความงาม, กลุ่มผลิตภัณฑ์อาหารเสริม และอื่นๆ

- สินค้าของบริษัทมีทั้งหมด 6 ตัว การกระจายสินค้าของเขามีการขายแบบเฟรนไชส์ทั้งหมด 8% ผ่านโมเดิร์นเทรด 43% และผ่านช็อปของบริษัท 43% ซึ่งมีทั้งหมด 50 ช๊อป และการส่งออกอีก 8% 

- รายได้ส่วนใหญ่อยู่ภายในประเทศซึ่งผ่านช็อปของเขาเอง 

- เมื่อเทียบกับคู่แข่งแล้ว ถือว่ายังห่างจากคู่แข่งอีกบริษัทมากซึ่งมีมากกว่า 100 สาขา

- ที่ผ่านมาบริษัทเติบโตดี Net profit โต 40% และ gross margin อยู่ที่ 56% อาจจะต่ำกว่าบริษัทอื่นในอุตสาหกรรมเดียวกัน แต่อยู่ในระดับสููง

- วงจรเงินสดอยู่ที่ 5-6 เดือน ถือว่านานพอสมควร คือผลิตสินค้ามา ส่งออกไป วางขาย และนำเงินกลับมาบริษัท ถือว่านาน อาจจะเป็นเพราะว่าสินค้าของบริษัทไม่ติดตลาดมาก หรือขายยาก

 

- บริษัทมีโรงงานผลิตเครื่องสำอางค์เป็นของตัวเอง ถือว่าดี

- ตอนนี้ PE อยู่ที่ 30 เท่า นั้นแสดงความนักลงทุนต้องมองการเติบโตอย่างน้อย 30% ถ้าดูผลประกอบการที่ผ่านมาถือว่า "พอไหว" 
- PBV อยู่ที่ 10 เท่า ROE อยู่ที่ 37% ถือว่าดูดี แต่ PBV ดูสูงไปมาก

- ราคาหุ้นโดยรวมถือว่าแพง 

- บริษัทสามารถโตทางด้านการขายเฟรนไชส์ได้ โดยการสร้างแบรนด์และความมั่นใจให้กับผู้ร่วมลงทุน

- สิ่งที่นักวิเคราะห์อยากเห็น คือ ทางด้านการโตต่างประเทศ ตอนนี้สัดส่วน คือ 8% มันยังมีช่องว่างมให้เติบโตได้ สามารถทำให้เป็นแบรนด์ของอาเซียนได้

 

 

ส่วนที ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร วิเคราะห์ไว้ในรายการ

- ผมคิดว่าบริษัทไหนที่ไม่ได้มีแบรนด์ดังมากหรือว่าติดตลาดเป็นที่ต้องการ ผู้บริโภคมีความจงรักภักดีต่อแบรนด์ การทำโรงงานเป็นของตัวเองถือว่าไม่ค่อยคุ้มค่าเท่าไร

- ช่วงหลังมานี้ การตลาดของบริษัทนี้ดีขึ้น คนทั่วไปสามารถจับต้องได้และผู้บริโภคมีการรับข่าวสารตลอดเวลา การใช้ดาราที่เป็นซุปเปอร์สตาร์มาโฆษณา ทำให้ยอดขายดีขึ้น

- ช่วงหลังมานี้ ผมรู้สึกว่าตลาดเครื่องสำอางค์มันเป็นอะไรที่เป็นแมส คือ มีการโฆษณา รูปลักษณ์แบรนด์ทันสมัย ลูกค้าก็พร้อมซื้อพร้อมใช้บริการ บางทีอาจจะไม่สนใจแบรนด์ด้วยซ้ำ เรื่องกลยุทธ์ราคา หรือรูปลักษณ์เป็นตัวตัดสิน มากกว่าเป็นชื่อของสินค้า

- เดียวนี้เครื่องสำอางค์ของแพง ของถูก คุณภาพแทบไม่ต่างกัน (ในมุมมองของผู้ชาย) ใช้แล้วผิวขาวเหมือนกัน หอมเหมือนกัน กลิ่นคล้ายๆกัน แทบไม่เห็นความแตกต่าง

- ช่วงนี้เป็นช่วง growth ของธุรกิจเครื่องสำอางค์ที่ราคาไม่แพง 

- รู้สึกว่าร้าน Kamart จะสู้อีกบริษัทไม่ได้ อีกบริษัทไม่ได้ทำการตลาดรุนแรง ไม่ได้จ้างดารามาโฆษณา แต่การตกแต่งร้านค้าดูน่าสนใจกว่า ทางเดินผ่านมีคนเดินผ่านมากกว่าแน่นอนว่าจ่ายค่าเช่าแพงกว่า บางทีไม่ได้ตั้งใจไปซื้อแต่เห็นการตกแต่งร้านแล้วดูน่าเข้าไปใช้บริการ ดูน่าดึงดูด

 

- ธุรกิจเครื่องสำอางค์เป็นธุรกิจที่กำไรดีมาก ค่าผลิตอาจจะ 3-4 บาท แต่ขายได้ 30-40 บาท อัดโฆษณาเยอะๆก็ยังกำไรอยู่ได้

- แต่มันก็เป็นข้อเสียในเวลาเดียวกัน คือ ถ้าไม่อัดโปรโมชั่น หรือไม่ได้โฆษณา ยอดขายก็ไม่มา ดังนั้นมันจึงต้องมีการทำการตลาดอยู่ตลอดเวลา ยอดขายขึ้นอยู่กับการโฆษณาถือว่าเป็นธุรกิจที่ขายตัวเองไม่ได้ แล้วต่อไปอนาคตบริษัทจะยังดีต่อไปไหม การตลาดจะต้องพึ่งอยู่กับการโฆษณาอย่างเดียวเหรอ นั้นหมายความถ้าคู่แข่งอัดโปรแรงกว่า อัดโฆษณามากกว่า ผู้บริโภคก็พร้อมไปใช้บริการเจ้าอื่น ตรงนี้เป็นข้อเสียเปรียบ และเป็นเรื่องที่นักลงทุนต้องตระหนัก

- ด้วยราคาหุ้นขนาดนี้ถือว่าแพงแล้วด้วย PE ที่ 30 เท่า และ PBV ที่ 10 เท่า ดูผ่านๆถือว่าแพง แต่มันก็สมเหตุสมผลกับหุ้นที่เติบโตสูงอยู่แล้ว 

- ตอนนี้บริษัทกำลังมุ่งหน้าสู่ตลาดแมซ คือ คนส่วนใหญ่สามารถหาซื้อได้ง่าย ไม่จำเป็นต้องไปที่ช็อปอย่างเดียว มันก็จะเป็นการเติบโตที่น่าสนใจในอนาคต

- นาทีนี้สั้นๆ เป็นหุ้นเติบโต แต่อนาคตอยู่ได้ไหม ยังคงเป็นคำถามอยู่ มันเป็นเรื่องพูดยากว่ามันเติบโตจริงไหม อย่างเกาหลี มีหลากหลายยี่ห้อและเติบโตมานาน สู้กันอย่างดุเดือด แต่เมืองไทยมันยังไม่ใหญ่เท่าตลาดเกาหลี

 

ขอบคุณแหล่งข้อมูล : รายการ Business Model ช่อง Money Channel 

-------------------------------