สมัยตอนเป็นเด็ก มีคนพูดว่า เด็กตะคร้อ(บ้านนอก)น่ะไปไหนไม่รอดหรอก เดี๋ยวก็กลับมาเป็นขี้เหล้าตายรัง
พอมาเรียนเทคนิคก็มีแต่คนบอกว่ารูปร่างอย่างนี้จะทำงานเป็นเหรอ. พอผมได้ออกจากงานประจำมาทำธุรกิจ ก็มีแต่คนบอกว่า เดี๋ยวมันก็ไปไม่รอด 

   และอีกหลายครั้งที่ผมเจอปัญหาชีวิตมากมาย. จนเกือบจะเอาตัวไม่รอด และก็อีกหลายครั้งที่วิกฤติทำเอาธุรกิจผมเกือบไม่รอด

  แต่ครั้งนี่ที่ผมจะพูดก็คือ ขอบคุณ และ ขอบคุณ กับทุก คำพูดและทุกเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตผม. ทำให้ผม กล้ามากกว่าที่เคย และแกร่งขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน......ขอบคุณ