ในบรรดาเงินลงทุนในสารพัดสินทรัพย์
ณ. วัยใกล้ 50 นี้ 
ผมชอบ "หุ้นปันผล" มากที่สุด
เหตุผล ก็คือ:
1. ผมพบว่าการใช้จ่ายเงินจากเงินปันผลที่ไหลมาเองทุกๆปี (บางตัวปีละ 2 ครั้ง บางตัวปีละ 4 ครั้ง) มันให้ความรู้สึกมั่นคงและฟินมากกว่า การใช้จ่ายเงินจากรายได้ ที่ยังต้องเอาพลังงาน เอาเวลา เอาสมองไปแลก 
รายได้ทางนึง ยังขึ้นกับคนอื่น ... อีกทางนึงขึ้นกับตัวเอง

2.ไม่ว่าผลการลงทุนปีนั้นจะเป็นอย่างไร บางปีบวก บางปีลบ บางปีเสมอตัว...  
แต่มั่นใจได้ว่า เงินปันผลของเราจะเป็นบวกและเติบโตขึ้นทุกปี โดยที่เราต้องคอยเติมเงินลงไปในหุ้นปันผลเป้าหมาย (เหมือนรดน้ำ ปักต้นกล้าใหม่) ที่เหลือก็ไม่ต้องทำอะไร มันเหมือนกับการมีเครื่องพิมพ์เงินส่วนตัวที่ทำงานตลอดเวลา

3.เราต้องยอมรับว่า พอร์ตเราจะไม่โตเร็วๆเหมือนเมื่อก่อน(วัดใจกับโอกาส ในช่วงที่เงินลงทุนยังน้อยอยู่) ไม่มีโฮมรัน ไม่มีรวยข้ามคืน... 
แต่ความสุขที่รู้ว่าเงินของเรา กำลังทำงานให้เรา แล้วจ่ายปันผลในระดับเกิน 4-5% ต่อปีไปเรื่อยๆ (แถมยังมีลุ้นกิจการพลิกฟื้น ได้ Cap Gain ถ้าอยากออกเปลี่ยนตัว)นั้นมันน่ารักน่าลุ้นแบบหาที่เปรียบไม่ได้

4.การได้เห็นการเติบโตของเงินปันผลทุกๆปี จะทำให้ใจฟูและอยากกลับมาลงทุนอีก 
เป้าหมายจะกลายเป็นการสะสมหุ้น เพื่อรับปันผล แทนที่การมองหาบิ๊กชอต โฮมรัน

5.นี่คือการเลือกเล่นเกมระยะยาวไม่ใช่ระยะสั้น วิ่งมาราธอนไม่ใช่ร้อยเมตร การวัดผลจึงต้องเหมาะสมกับ game plan นี้ด้วย

ถ้าคนหนุ่มสาว อายุ 20 กว่า 30 กว่า 40 กว่า 
กำลังกังวลกับโลกอนาคตดิสรัปชั่นเปลี่ยนไว ความไม่แน่นอนของอาชีพการงาน ความรู้หลายอย่างที่จะล้าสมัยไว เหมือนนมจืดในซุปเปอร์ฯ และ การพึ่งพาเงินเดือนที่(ชักจะ)ไม่มั่นคง 
ผมเชื่อว่า การสะสมหุ้นปันผลในระยะยาว คือหนึ่งในคำตอบที่น่าสนใจครับ