คนเราส่วนใหญ่
จะไม่สามารถ "ทำงานแบบมีรายได้" ได้ตลอดชีวิต
ระบบการทำงานแบบลูกจ้าง ไม่ว่ารัฐหรือเอกชน
จะกำหนดวันสิ้นสุดอายุการทำงานไว้ นั่นคืออายุ 60 ปี
ที่เราเรียกว่า เกษียณ
แปลตรงตัวว่า สิ้นไป, พ้นไป จากหน้าที่การงานที่ทำอยู่
และเป็นการสิ้นสุดรายได้จากการทำงานด้วย
ถามว่า คนส่วนใหญ่จะมีเงินออมเงินเก็บ Saving ที่มากพอจะใช้จ่ายไปตลอดชีวิตหลังเกษียณไหม
คำตอบคือ "ไม่มี" หรือ "มีแต่ยังไม่พอ"

ทีนี้มาถึงคำถามใหญ่ว่า พอไม่มีรายได้แล้ว จะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงดูตัวเอง ?
ซึ่งคนสมัยก่อน เขามีทางออกหลายทาง เช่น
-> ค้าขายเล็กๆน้อยๆ เช่น ร้านขายของชำตามหมู่บ้าน
สมัยก่อนรอดง่ายๆ ... แต่นั่นคือก่อนจะมี เซเว่น
-> ร้านกาแฟ ร้านน้ำ
สมัยก่อนรอดง่ายๆ .... แต่นั่นคือก่อนจะมี Amazon และตู้เต่าบิน
-> ทำหอพัก อพาร์ทเม้นท์
สมัยก่อนรอด สมัยนี้ก็ยังรอด แต่...เงินลงทุนสูงกว่าสมัยก่อนมากนะ ทั้งราคาที่ดิน ทั้งค่าก่อสร้าง  
-> อาศัยลูกหลาน
สมัยก่อนรอด เพราะลูก 3-5 คนช่วยกันเลี้ยงพ่อแม่คู่เดียว
สมัยนี้พ่อแม่มีลูก 1-2 คน จะหวังทิ้งตัวทางการเงินไปที่ลูก คิดให้ดี เพราะบางทีไม่ใช่ลูกหลานอกตัญญูนะ แต่มันไม่ไหวไง เอาตัวเองกับลูกเมียให้รอดก็แทบหืดจับแล้ว

ดังนั้น การที่คนที่รู้ตัวว่าจะแก่ ในอีก 10-30 ปีข้างหน้า (วันนี้อายุ 30-50 ปี)
คือช่วงอายุที่ต้องเตรียมตัว "ออมเพื่อเกษียณ" อย่างเจ้มจ้นที่สุด
เรายังพอมีเวลา ตั้งหน้าตั้งตาเก็บออม
บางคนออมเป็นเงินสด บางคนออมเป็นทองคำ
บางคนออมเป็นหอพัก บางคนออมเป็นพระเครื่อง
บางคนออมเป็นสวนเกษตร บางคนออมเป็นอสังหาฯ
ชอบวิธีไหน ก็เอาวิธีนั้น
คหสต. สำหรับคนทำงาน มนุษย์เงินเดือน ที่มีรายรับสม่ำเสมอนั้นไซร้
-> หนึ่งในการออมที่ดีที่สุด คือ "ออมในหุ้น"
-> หนึ่งในหุ้นที่ดีที่สุด คือ "หุ้นปันผล"
-> หุ้นที่จ่ายปันผลดี มักจะ Old Economy เป็น "หุ้นผูกขาด หรือ กินขาด"
-> ตลาดหุ้นที่มีหุ้นแบบนี้เยอะๆ จ่ายปันผล 3%up คือ "ตลาดหุ้นไทย"
หุ้นปันผล จะจ่ายรายได้ให้เราเป็นเงินสดไว้ใช้จ่าย
โดยที่พอร์ตหุ้นก็ยังอยู่ เงินปันผลก็ยังได้
เป็นพอร์ตที่เน้นถือ ไม่เน้นขาย
เป็นพอร์ตที่ซื้อสะสม ทยอยก็ได้ เน้นเติมของช่วงตกใจยิ่งดี
เป็นหนึ่งในวิธีการสร้างอิสรภาพทางการเงิน