"....โลกนี้มันไม่เหมือนเมื่อ 30 วินาทีที่แล้ว...."

ป๊าเคยผ่านเหตุการณ์ หลายๆเหตุการณ์ที่ที่ป๊าคิดแล้วยังเสียดาย คือคิดแล้วทบทวนแล้วว่า "ดี" "มีอนาคต" "แพ้ยาก" คิดแล้วคิดอีก แต่ป๊ายังขอเกี่ยงเรื่องราคาอีกหน่อย และเรื่องเวลานั่นแหล่ะที่ทำให้โอกาสนั่นหลุดลอยไป

ตัวอย่างที่ผ่านมาที่ป๊าเจอมากับตัวคือ ป๊าเฝ้าดูที่ดินที่ระยองแปลงนึงเป็นที่ภูเขาด้านหน้าติดทะเล ยาว 300 เมตร เป็นแปลงที่สวยมากๆคงหาโอกาสแบบนี้ไม่ได้อีกง่ายๆ เจ้าของเดิมประกาศขายมานานมากไม่ต่ำกว่า 10ปี จากราคาไร่ละ 10ล้านบาท จนเมื่อ 6 เดือนที่ผ่านมา เจ้าของลดราคาลงมาเหลือไร่ล่ะ 8.5 ล้านบาท ป๊าก็ยังเกี่ยงราคา และต่อรองเค้าเหลือไร่ละ 7.8 ล้านบาท พอเวลาผ่านไปอีกสักพัก ที่ดินแปลงที่ป๊าเฝ้ารออยู่มา 5ปี ได้ขายไปแล้วซึ่งราคาน่าจะอยู่ที่ราคาไร่ละ 8 ล้านบาท ผู้ที่ซื้อไป คือบริษัทหนึ่งที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ เอาหล่ะซิ พอมีคนซื้อไปแล้วนี่รู้สึกเสียดายมากๆๆๆๆๆๆๆ ขึ้นมาทันทีที่ไม่รีบตัดสินใจตั้งแต่แรก มาเกี่ยงราคา ทั้งที่มองเห็นศักยภาพที่ดินแปลงนี้มาอย่างดีมากๆแล้ว (คิดในใจว่าถ้าเป็นของของเรายังไงก็เป็นของเรา ซึ่งผิด คิดแบบนี้ไม่ได้ครับ)

โดยเฉพาะที่ดินถ้ามีการเปลี่ยนมือแล้วไปอยู่ในมือของคนรวยแล้วโอกาสเปลี่ยนมือ มาถึงเรายากมาก ไม่เหมือนหุ้นเปลี่ยนมือง่ายกว่าเยอะ เรายังสามารถซื้อจากคนอื่นที่อยากขายได้อีก แม้ว่าราคาจะขึ้นมาระดับหนึ่ง

เปรียบการลงทุนในตลาดหลักทรัยพ์ก็เช่นกัน ทุกๆคนต้องเคย "เฉียดรวย" มาแล้วทั้งนั้น ทั้งๆที่คิด ไตร่ตรอง ทบทวน วางแผนมาอย่างดี แต่เมื่อถึง "วินาที" ที่ต้องตัดสินใจ กับการเกี่ยงราคานิดๆหน่อยๆราคาเพียงไม่กี่ช่อง ไม่แน่วแน่กับการตัดสินใจทั้งๆที่วางแผนมาดีมากแล้ว และเวลานั่นแหล่ะที่ทำให้โอกาสนั้นหลุดลอยไป

ทุกๆคนคงเคย ‘เฉียดรวย’ มาเหมือนป๊าเช่นกัน ป๊าคิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องปรับ คือ "mindset" และ "การฝึกฝน" หาประสบการณ์ให้มากๆๆนะครับ

พอพลาดโอกาสไป เหมือนหลายๆคนที่ชอบพูดว่า "รู้อย่างงี้"
... รู้อย่างงี้น่าจะซื้อเลย รู้อย่างงี้ขายราคานั้นดีกว่า รู้ยังงี้ไม่ขายดีกว่า
... เราไม่ยอมโทษตัวเองเลย มันทำให้ไม่มีการปรับปรุงตัวเอง โทษแต่ชะตาฟ้าลิขิตอย่างเดียว ปัจจัยภายนอกอย่างเดียว

... โลกนี้ไม่เหมือนเมื่อ 30 วินาทีที่แล้ว ...