คนไทยจำนวนมาก ยังมีภาพจำที่ผิดๆ เราไปจำภาพคนแก่ รุ่นพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ที่แก่แล้วก็อยู่บ้าน ลูกคนนู้น ลูกคนนี้ ช่วยๆกันดูแล

บ้างก็มีเงินบำนาญ รับกันนานๆ สบายๆ บ้างก็มีร้านขายของชำ นาข้าวให้เช่า สวนผลไม้ 

แต่นั่นมันภาพเมื่อก่อนครับ

สมัยก่อน พ่อแม่คู่นึง มีลูกเป็นสิบ ลูกๆช่วยๆกันดูแล จุนเจือไปได้ คนสมัยก่อนยังค้าขายเล็กๆน้อยๆกันได้ มีที่นาพอประมาณได้ เพราะ ระบบทุนนิยม ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ไม่เข้มข้นเท่าสมัยนี้ แถมคนสมัยก่อน อายุก็ไม่ได้ยืนยาวมากแบบสมัยนี้ที่อยู่ทะลุ 80 ยังชิวๆ ดังนั้นการวางแผนเกษียณ จึงจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับคนสมัยนี้

ผู้สูงวัย และกำลังจะสูงวัยของไทยมากมายไม่ได้วางแผนเกษียณ  กะฝากผีฝากไข้ไว้กะลูกหลาน รอให้ลูกหลานเลี้ยง ... นั่นอันตรายมาก

ไม่ได้จะบอกว่า ลูกหลาน "อกตัญญู" นะครับ แต่ปัญหาคือ ลูกหลานมันก็เอาตัวแทบไม่รอดเหมือนกัน เด็กจบใหม่สมัยนี้ เงินเดือน 15,000 จะไปคาดหวังให้ลูกต้องส่งเงินเดือนมากๆมาให้พ่อแม่ มันใช่หรือครับ

"ลูก" ไม่ได้มีไว้ เพื่อเลี้ยง "คุณ" ตอนแก่ มันจึงเป็นหน้าที่ของคนทำงานรุ่นนี้ทุกคนที่ต้อง

ออมเงินให้ได้  ใช้เงินให้เป็น  หาเงินให้เก่ง ต่อเงินให้งอกเงย 

ทั้งหมดไม่ได้ทำเพื่อใคร ทำเพื่อตัวเราเอง ตอนที่ไม่มีรายได้ในวัยเกษียณครับ