ช่วงเวลานี้น่าจะเป็นช่วงที่มนุษย์เงินเดือนหลายคน

เริ่มต้องตั้งคำถามใหญ่กับชีวิต

ว่าเรามี "เงินเก็บสำรอง" เพียงพอที่จะรับสภาพไม่มีรายได้เป็นเวลา 6 เดือนไหม

เพราะหลายธุรกิจที่โดนวิกฤติไวรัสโคโรน่า....เริ่มมีการลดคน

หลายธุรกิจเริ่มมีการขอความร่วมมือ ให้สลับกันลาหยุดแบบไม่รับเงินเดือน (leave without pay)
.
.
สำหรับในบางธุรกิจระยะเวลา 6 เดือนอาจจะไม่เพียงพอด้วยซ้ำ โดยเฉพาะธุรกิจท่องเที่ยว

เพราะกว่าจะเริ่มเข้าไฮซีซั่นอีกรอบนึงก็ต้องเดือนตุลาคม พฤศจิกายน

นั่นหมายถึง 8-9 เดือนนับจากนี้ จะมีหลายธุรกิจที่เกี่ยวพันกับท่องเที่ยว เช่น โรงแรม ภัตตาคารกรุ๊ปทัวร์ สปา ทัวร์ไกด์ อาจต้องเรียกพนักงานคุย

ได้ยินว่าเริ่มมีมาแล้ว

โจทย์คือ ไม่อยากไล่ใครออก...แต่....

พนักงานจะต้องแบ่งกันหยุดแบบไม่รับเงินเดือน วนๆกันไป เป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งปี

ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็คงจําใจต้องตัดอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต ... ลดคนออกไปก่อนครึ่งนึง

เข้าหน้าไฮ ค่อยว่ากันใหม่
.
.
ปัญหาใหญ่ของหลายคนคือ

No Savings ..."ไม่มีเงินเก็บเลย"

ชีวิตที่ผ่านมาใช้เงินเดือนชนเดือนตลอดมา

เพื่อนบอกให้ทุบกระปุกมาใช้จ่าย...ต้องอายๆบอกกรูไม่เคยหยอดกระปุก

หลายคนแม้รายได้สูง เงินเดือนเป็นแสน

แต่ไร้เงินเก็บ

แถมมีพฤติกรรมรวยอย่างสุดใจ

ช่วงที่มีงานทำ มีเงินเดือน จะดูเหมือนคนรวยมาก

แต่ทันทีที่เขาตกงาน จะกลายเป็นคนจนในทันที
.
.
โรคระบาด COVID19 รอบนี้

เข้ามากระตุกเตือนให้สังคมไทยอย่างแรง

ให้เราตระหนักรู้ถึงความสำคัญของเงินเก็บออมสำรองตามหลักการวางแผนการเงินพื้นฐาน

ว่าควรมีเงินสำรอง "อย่างน้อยที่สุด" เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่าย 6 เดือน (ถ้าให้ดียิ่งขึ้นก็ควรมี 12 เดือน)

โชคดีอยู่ไม่นาน โชคร้ายก็อยู่ไม่นาน เช่นกัน

6-12 เดือนผ่านไป อะไรๆต้องดีขึ้นกว่านี้แน่

ใครที่ยังมีรายได้เข้ามาสม่ำเสมอ ท่านควรตั้งใจออม

ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน ก็ตั้งเป้า "เงินเก็บสำรองค่าใช้จ่าย 6 เดือน" ก่อนเลย