อีริค ฟอน แมนสไตน์ ผู้นำทัพแห่งนาซีเยอรมันคือเจ้าแห่งยุทธศาสตร์สงครามที่แม้แต่ฮิตเลอร์ยังนับถือ เขาเคยพูดถึง

“ประเภทของคน” ไว้ได้อย่างน่าสนใจลึกซึ้ง มันทำให้ผมเข้าใจอะไรขึ้นอีกเยอะ เขาบอกว่า

สำหรับคนขี้เกียจและโง่ ให้ปล่อยพวกเค้าไว้ พวกนี้ไม่น่าสนใจ

สำหรับคนขยันแต่โง่ ให้ไล่ออกทันทีคนพวกนี้อันตราย

สำหรับคนขยันและฉลาด คนพวกนี้เหมาะจะเป็นเจ้าหน้าที่ชั้นเลิศ

และคนพวกสุดท้าย คนขี้เกียจแต่ฉลาด คนพวกนี้เหมาะจะเป็น “ดาวเด่น”

ผมอ่านนิยามเล่มนี้จบแล้วฮามาก หลงคิดมาตั้งนานว่าทั้งตัวเอง ทั้งขยัน ทั้งเก่ง แล้วจะทำไงดี ที่แท้ก็แค่เจ้าหน้าที่ชั้นเลิศ มันต้องขี้เกียจ แบบฉลาดนี่เอง พูดเล่นๆ แบบบ ขำๆ นะครับ ขยันนั้นเป็นเรื่องดีอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้มันทำให้ผมคิดอีกเรื่องทำงานหนักแปลว่าขันแน่นอนไม่ต้องสงสัย แต่ทำงานหนักแปลว่าฉลาดหรือเปล่า ?

ผมว่าบางทีอาจไม่ใช่คนรวยและฉลาดส่วนใหญ่ทำงานไม่หนักพร่ำเพรื่อแต่เขาโฟกัสชัดเจน ตลบจุด ตรงประเด็น ทำน้อย ได้ผลมาก เหมือนยิ่งถล่มด้วยอาร์พีจีนัดเดียวจอด ในขณะที่คนทั่วไปมักยิงหนังสติ๊ก แล้วคิดว่าขยันครับ ผมกำลังหาทางขี้เกียจแบบฉลาดๆ อยู่ มาขี้เกียจแบบฉลาด ๆ กันมั้ยครับ