==เราทุกคน ควรต้องซื้อบ้านเป็นของตัวเอง หรือเปล่า?==

ผมได้รับคำถามเรื่อง การซื้อบ้าน บ่อยมาก ... หลายท่านถามว่า ตกลง เราควรต้องซื้อบ้านหรือเปล่า ?

-> บ้างว่า...บ้าน เป็น ทรัพย์สิน เพราะซื้อแล้วผ่อนไปเรื่อยๆ... วันหนึ่งหนี้ก็หมด เราอยู่อาศัยได้ด้วยไม่ต้องเช่าใคร บ้านทำเลดีๆหมดแล้วหมดเลย ที่ดินเพิ่มค่า แล้วถ้าขายก็ได้ราคาแพงกว่าตอนที่ซื้อมาเยอะเลย

-> แต่บ้างก็ว่า...บ้าน เป็น หนี้สิน เพราะ บ้านดูดกระแสเงินสดออกจากตัวเรา ไหนจะค่าส่วนกลาง ค่าผ่อน ค่าเฟอร์ ฯลฯ นี่คือหนี้ก้อนมหึมาของชีวิต ที่บีบบังคับให้เราต้องทำงานหลังอาน เอาเงินเดือนส่วนใหญ่ไปเลี้ยงดอกเบี้ย สร้างความมั่งคั่งให้ธนาคารและบริษัทขายบ้าน

ไม่มีถูกผิด ไม่มีคำตอบแบบฟันธงนะครับ ... แต่ผมอยากเล่าเรื่องจริง ที่เพิ่งได้คุยกับรุ่นพี่ท่านหนึ่งให้ฟัง

รุ่นพี่ท่านนี้ ทำงานราชการ อาศัยบ้านหลวงมาตลอดชีวิตครับ จะเกษียณปีนี้(ต้องย้ายออก)... และกำลังจะตัดสินใจซื้อบ้าน ในวัย 59 ปี !

สิ่งที่พี่เขาพบคือ ถ้าเขาเลือกทาวน์เฮาส์ ในทำเลเดียวกับที่เพื่อนๆรุ่นเดียวกันซื้ออยู่เมื่อ 20-30 ปีก่อน (แถวแจ้งวัฒนะ) เขาต้องใช้เงินมากถึง 5-7 ล้านบาท (ตอนนั้น เพื่อนซื้อแค่ล้านกว่า)

ซึ่งนั่นคือเกือบทั้งหมด ของ เงินเก็บหลังเกษียณ

นี่ขนาดรุ่นพี่ท่านนี้ เป็นคนขยันหา ขยันเก็บ มากๆ

ผมถามพี่เขาตรงๆว่า ทำไมพี่ไม่อยู่กับลูกหล่ะ … พี่เขาตอบว่า

“เฮ้ยโป้ง... บ้านพ่อแม่ คือบ้านลูกๆ... แต่บ้านลูกๆ ไม่ใช่บ้านของพ่อแม่”

ผมได้ฟังแล้ว สะอึกครับ

สุดท้าย แกจะไปซื้อบ้านแถวรังสิตลำลูกกาแทน ราคาถูกลง แต่เสียค่าเดินทางมากขึ้น

พี่แกบอกว่า สำหรับเขา... บ้านไม่ได้เป็นแค่ที่อยู่อาศัย พักผ่อนนอนหลับ แต่มันเป็นเรื่องของกำลังใจและความภูมิใจในการอยู่ด้วย

กลับมาคำถามที่ว่า เราทุกคน ควรต้องซื้อบ้านเป็นของตัวเอง หรือเปล่า?

ผมคิดว่า... แล้วแต่มุมมองของปัจเจกบุคคล ไม่มีถูกผิด ไปตัดสินใครไม่ได้

สำหรับผมเองคิดว่า ... การมี “บ้าน” คือ การให้กำลังใจกับชีวิต... ถึงใช้เงินก้อนใหญ่ แต่ก็สุขใจ และเพิ่มค่านะครับ

“หาบ้านสักหลัง พออยู่เลี้ยงชีวา

เพื่อสนิทนิทรา ได้ตื่นมา มองโลกชื่นใจ”