แม้เราจะคาดการณ์เรื่องเวลาอย่างไรก็ตาม...ก็ยังไม่สามารถที่จะระบุเวลาที่ชัดเจนได้อย่างแน่นอน ได้แต่เพียงเรื่องของโซนเวลา หรือกรอบของเวลาที่พอจะคาดการณ์ได้...จึงมีคำถามว่าแล้วเราจะรู้เรื่องเวลาไปทำไม

จริงๆแล้วมันเป็นองค์ประกอบที่ใช้ร่วมกัน...คือ ไม่มีสิ่งใดอยู่โดดๆ เดี่ยวๆ ของมันเอง...เหมือนที่การค้าก็ต้องมีผู้ซื้อกับผู้ขาย ถ้าไม่มีผู้ขายหรือไม่มีผู้ซื้อการค้านั้นก็จะไม่สามารถคงตัวอยู่ได้ เหมือนจากตัวอย่างที่แล้ว ถ้าเราไม่เชื่อว่ารถเมล์จะมาในเส้นทางนี้เราก็คงไม่รอ และถ้ารถเมล์ไม่คิดจะวิ่งมาในเส้นทางนี้ก็คงไม่มีสายหรือป้ายรถเมล์ ดังนั้นมันจึงต้องมีองค์ประกอบที่ควบคู่กันมา ป่าที่จะเป็นป่าได้ต้องมีความอุดมสมบูรณ์และสัตว์ต่างๆก็เข้าไปอาศัยเพราะต้องการแหล่งอาหารและที่หลบภัย...ทั้งหมดรวมตัวกันจนเกิดเป็นป่า...ทั้งป่าและสัตว์ต้องอยู่ร่วมกันจึงเกิดป่าที่สมบูรณ์ขึ้นมาได้
 

เรื่องของโซนเวลาหรือกรอบของเวลาจะมีผลลัพธ์ได้ดีสำหรับผู้ที่เชื่อมั่นว่าราคาเป้าหมายที่กำหนดเวลานั้น...จะเป็นราคาหุ้นที่สามารถเคลื่อนตัวหรือวิ่งไปได้

1. ราคาเป้าหมายอยู่ที่ A ต้นทุนของเราอยู่ที่ B ราคาลงไปต่ำกว่าต้นทุนของเรา C
2. คาดการณ์ระยะเวลา A ไป C ได้เท่ากับ X
3. วางโซนคาดการณ์ระยะเวลาที่ราคาจะปรับตัวขึ้น X1 X2 X3
4. D เท่ากับความเชื่อมั่นของนักลงทุนท่านั้นต่อราคาเป้าหมาย
 

เราอาจจะมีมุมมองที่ว่าเราคาดการณ์ราคาว่าจะขึ้นจะลงไม่ได้...แต่ก็หนีไม่พ้นที่ในใจลึกๆของนักลงทุนก็ต้องมีความเชื่อเล็กๆอยู่ว่าสิ่งที่ลงทุนไปนั้นมันต้องสร้างกำไรให้เราได้จึงตัดสินใจลงทุน ดังนั้นเรื่องของทิศทางเรามีอยู่แล้วในใจลึกๆเพียงแต่ว่าระดับความมั่นใจก็จะปรับไปตามกลยุทธ์ของแต่ละบุคคล
 

ดังนั้นกรอบเวลาหรือโซนเวลา นั้นต้องบวกกับความเชื่อมั่นต่อเป้าหมายราคา และใช้กรอบราคาเพื่อทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าจุดได้เปรียบของต้นทุน หรือเสริมเรื่องของระยะเวลาในการถือครอบทรัพย์สินต่อผลกำไรที่จะเกิดขึ้นที่รวดเร็วขึ้น คือทำให้เกิดสภาพคล่องทางกระแสเงินสด เงินไม่จมอยู่กับทรัพย์หรือหุ้นใดนานเกินไป ทำให้หมุนรอบกับการลงทุนได้รอบมากยิ่งขึ้น